Langetermijneffecten van de behandeling van borstkanker op het hart

In Nederland krijgt 1 op de 7 vrouwen in haar leven borstkanker en de incidentie neemt door de vergijzing verder toe. De vijfjaarsoverleving is de afgelopen jaren gestegen tot 88%. Door deze ontwikkelingen neemt in de huisartsenpraktijk het aantal vrouwen dat behandeld is voor borstkanker eveneens toe. Een gemiddelde huisartsenpraktijk heeft 21 vrouwen met borstkanker in de voorgeschiedenis. De huisarts is na afronding van follow-up in het ziekenhuis weer het voornaamste aanspreekpunt voor de patiënt. Daarom is inzicht in de lange termijneffecten van de behandeling voor borstkanker van belang. Uit de BLOC I studie blijkt dat vrouwen die behandeld zijn voor borstkanker na een mediane overleving van 10 jaar een verhoogd risico op een linkerventrikelejectiefractie (LVEF) <54% en een verhoogd NT-proBNP in vergelijking met vrouwen zonder kanker in de voorgeschiedenis. Hoewel patiënten met een verminderde hartfunctie zich asymptomatisch kunnen presenteren, kan dit een voorbode zijn van hartfalen. Daarom is vroegtijdige signalering van cardiale disfunctie belangrijk zodat verdere achteruitgang kan worden voorkomen. Het beloop van de hartfunctie bij vrouwen na borstkanker, en in hoeverre dit leidt tot symptomatisch hartfalen, is nog onvoldoende onderzocht op de lange termijn. Daarom zullen we in deze population-based studie (BLOC II) opnieuw de hartfunctie meten bij deelnemers uit de BLOC I studie. Deze studie zal inzicht geven of de hartfunctie van vrouwen die behandeld zijn voor borstkanker sneller achteruitgaat dan die van vrouwen zonder borstkanker in de voorgeschiedenis. Bovendien zal blijken welke factoren een snellere achteruitgang van cardiale functie voorspellen.