NHG-Standaard

Psoriasis

NHG-werkgroep:
Van Peet PG, Spuls PhI, Ek JW, Lantinga H, Lecluse LLA, Oosting AJ, Visser HS, Burgers JS, Geijer RMM, Kolnaar BGM, Eizenga WH (versie 4.0, maart 2014)

Gedeeltelijke herziening NHG werkgroep: Borgdorff H, Bosch AATM, Bouma M, Bruggeling NM, Otto-Paling FP, Schep A, Seggers J, Tameeris E, Van Haastert-Jap Tjoen San LDS, Wiersma T (versie 4.1, december 2023)

Begrippen

Naar Volledige tekst ›

Psoriasis: chronische erythematosquameuze huidaandoening; beloop in exacerbaties en remissies, soms met nagelafwijkingen of artritis (meestal een asymmetrische oligoartritis van vingers, tenen of knieën).

Psoriasis en plaque (psoriasis vulgaris): rode, meestal symmetrische, scherp begrensde, verheven erupties (‘plaques’), wisselend van grootte, met zilvergrijze, makkelijk verwijderbare schilfers. Voorkeurslokalisaties: strekzijde ellebogen en knieën, behaarde hoofdhuid en lumbosacrale regio.

Psoriasis inversa: plaques, veelal zonder schilfering, in de liezen, oksels, anogenitale regio of (bij vrouwen) submammair.

Psoriasis guttata: acuut, gegeneraliseerd voorkomen van erythematosquameuze papels (maximaal 1 cm doorsnee), vooral op de romp en proximale delen van de extremiteiten, met name bij kinderen en jonge volwassenen.

Psoriasis pustulosa: steriele, soms confluerende pustels, lokaal (voetzolen, handpalmen) of gegeneraliseerd (soms met koorts en algehele malaise).

Richtlijnen diagnostiek

Naar Volledige tekst ›

Anamnese

Naar Volledige tekst ›

Besteed aandacht aan:

  • de uitgebreidheid en lokalisatie van de huidafwijkingen;
  • klachten (jeuk, branderigheid, pijn) en het beloop;
  • de invloed van verwondingen, zonlicht, medicijngebruik;
  • de invloed van de huidafwijkingen op vrijetijdsbesteding, werk/school/studie, relaties, seksualiteit;
  • het voorkomen van psoriasis in de familie;
  • gewrichtsklachten of pijn rond de gewrichten, nagelafwijkingen;
  • effect van en ervaringen met huidige en eerdere behandelingen.

Lichamelijk onderzoek

Naar Volledige tekst ›
  • Inspecteer de aangegeven plekken, de voorkeurslokalisaties en nagels, ga na of er pustels zijn.
  • Schat totale uitgebreidheid van de afwijkingen in (handpalm = circa 1% van het huidoppervlak).
  • Onderzoek bij gewrichtsklachten de betreffende gewrichten.

Evaluatie

Naar Volledige tekst ›
  • Stel de diagnose psoriasis bij karakteristieke erupties op voorkeurslokalisaties en bepaal de ernst: licht (< 5% van het totale huidoppervlak), matig ernstig (5 tot 10%) of ernstig (> 10%).
  • De ernst van psoriasis wordt niet alleen bepaald door de uitgebreidheid maar ook door de lokalisatie.
  • Bij twijfel kunnen het köbnerfenomeen (na verwonding ontstaat plaque op aangedane plek), het kaarsvetfenomeen (na krabben met spatel over plaque wordt hoornlaag witter) of nagelafwijkingen de diagnose psoriasis waarschijnlijker maken. 

Differentiaaldiagnose

Naar Volledige tekst ›
  • pityriasis rosea, eczeem (seborroïsch, nummulair, constitutioneel), dermatomycose, onychomycose, lichen planus, cutane discoïde lupus erythematodes, secundaire syfilis.
  • Bij nagelafwijkingen of gewrichtsklachten: ga na of deze passen bij psoriasis of artritis psoriatica.

Richtlijnen beleid

Naar Volledige tekst ›

Voorlichting

Naar Volledige tekst ›
  • Aard van de aandoening: chronische huidziekte, soms met gewrichtsklachten en nagelafwijkingen, die gepaard kan gaan met jeuk, branderigheid of pijn. Beloop is onvoorspelbaar, met exacerbaties en remissies. Mogelijk uitlokkende/verergerende factoren: huidbeschadiging, sommige geneesmiddelen, roken en alcoholgebruik. Zonlicht heeft doorgaans een gunstig effect.
  • Psoriasis guttata: bij kinderen soms spontane genezing binnen 4 tot 6 weken; recidiveert zelden; bij volwassenen doorgaans meer chronisch beloop.
  • Effect van behandeling: lokale behandeling leidt bij maximaal de helft van de patiënten tot aanzienlijke verbetering of verdwijnen van de afwijkingen; effect is meestal tijdelijk; in de tweede lijn kan, naast intensivering van de lokale behandeling, lichttherapie of systemische therapie gegeven worden.
  • Erfelijkheid: 10% kans dat een kind psoriasis krijgt indien één ouder psoriasis heeft; 50% kans indien beide ouders psoriasis hebben.

Medicamenteuze behandeling

Naar Volledige tekst ›
  • Stel samen met de patiënt de behandelvoorkeur en de behandeldoelen op. Geef uitleg en schriftelijke instructie over het smeren (zie Thuisarts.nl).
  • Behandel de lokale vorm van psoriasis pustulosa als psoriasis en plaque.
  • Bij het niet overschrijden van de aanbevolen maximale doseringen is de kans op systemische en irreversibele lokale bijwerkingen zeer klein (zie volledige tekst).

Basisbehandeling

Naar Volledige tekst ›
  • Behandel altijd met een indifferent middel; houd rekening met de voorkeur van de patiënt.
  • Breng bij gebruik van een lokaal corticosteroïd of vitamine-D-analoog het indifferente middel 1 uur daarvoor of minimaal 1 uur daarna aan.

Ontschilfering

Naar Volledige tekst ›

Overweeg een dikke schilferlaag te behandelen vóór de start van de behandeling.  Adviseer:

  • een indifferente zalf of olie (evt met salicylzuur 10%) gedurende 2 tot 3 dagen
  • de schilfers voorzichtig te verwijderen
Stappenplan lokale medicamenteuze behandeling
Stap 1
  • Klasse-3-corticosteroïd, 1 maal daags, gedurende 4 weken (zalf, crème, emulsie of lotion).
Stap 2
  • Bij onvoldoende effect stap 1: combinatiebehandeling met vitamine-D-analoog in de ochtend en een klasse-3-corticosteroïd in de avond gedurende 4 weken.
  • Bespreek of het (duurdere, 1 maal daagse) combinatiepreparaat meerwaarde heeft voor de patiënt.
Stap 3
  • Bij onvoldoende effect stap 2: klasse-4-corticosteroïd, 1 maal daags, gedurende 4 weken.
  • Bij hardnekkige schilfering: overweeg een klasse-3-corticosteroid onder occlusie (maximaal 2 weken).

* m.u.v. gelaat en de lichaamsplooien

 

Controles

Naar Volledige tekst ›
  • Vier weken na de start van de behandeling; bij corticosteroïd onder occlusie of ontschilferingsmiddel na twee weken.
  • Bij onvoldoende resultaat en voldoende therapietrouw: volgende stap. Controleer telkens na vier weken, en stel zo nodig de behandeling bij tot het doel is bereikt.
  • Bij voldoende resultaat: continueer betreffende middel op ‘zo nodig’ basis of kies voor een stap terug in het schema of voor (tijdelijk) stoppen met de behandeling.
  • Bij voldoende resultaat met een corticosteroïd na vier weken: intermitterende behandeling tot de minimale frequentie waarbij het resultaat voldoende blijft.

Verwijzing

Naar Volledige tekst ›
  • Bij onzekere diagnose psoriasis; diagnostiek à vue heeft dan de voorkeur boven teledermatologie.
  • Bij onvoldoende of niet bereiken van de behandeldoelen met lokale therapie volgens het stappenplan.
  • Bij erytrodermie, (gegeneraliseerde) psoriasis pustulosa of indien > 5% van het lichaamsoppervlak is aangedaan.
  • Bij psoriasis guttata met onvoldoende verbetering na 2 tot 4 weken.
  • Bij artritis of artralgie met onvoldoende effect met een NSAID na 3 weken: verwijs naar de reumatoloog, en bij een matig tot ernstige psoriasis ook naar de dermatoloog.

Let op de specifieke aandachtspunten (zie volledige tekst) bij gebruik van door de dermatoloog voorgeschreven systemische middelen, zoals methotrexaat, ciclosporine, acitretine, fumaraten en biologicals (TNF-alfa-blokkerende geneesmiddelen).

Voorbeelden middelen bij lokale behandeling
Groep Stofnaam Maximale hoeveelheid/week bij volwassene
Indifferente middelen cetomacrogolzalf FNA, lanettezalf FNA, vaselinecetomacrogolcrème FNA, vaselinelanettecrème FNA, koelzalf FNA, cetomacrogolcrème FNA onbeperkt
Klasse-2-corticosteroïd triamcinolonacetonide 0,1% zalf, crème, vaselinecrème of smeersel; hydrocortisonbutyraat 0,1% crème, vetcrème, emulsie, gel of lotion 100 gram
Klasse-3-corticosteroïd betamethasonvaleraat 0,1% zalf, crème, emulsie, lotion; betamethasondipropionaat 0,05% crème/hydrofobe zalf/lotion 100 gram (50 gram bij erupties in gelaat of lichaamsplooien)
Klasse-4-corticosteroïd clobetasolpropionaat 0,05% zalf, crème, lotion, shampoo, schuim 50 gram
Vitamine-D-analoog* calcitriol zalf 3 microg/g, calcipotriol zalf 0,05 mg/g of lotion 0,05 mg/ml 100 gram
* eventueel calcipotriol/betamethasondipropionaat gel, zalf

Belangrijkste wijzigingen

Naar Samenvatting ›

December 2023

  • Ontschilferingsmiddelen zijn toegevoegd aan stapsgewijze behandeling.

Kernboodschappen

Naar Samenvatting ›
  • Bij de bepaling van de ernst van psoriasis spelen zowel de uitgebreidheid van de huidafwijkingen als de invloed op de kwaliteit van leven een rol. Stel samen met de patiënt het behandeldoel vast waarin beide elementen tot uiting komen. 
  • Geen enkele behandeling geeft definitieve genezing. Lokale behandeling geeft een (bijna) volledige – maar meestal tijdelijke – remissie bij maximaal de helft van de patiënten. 
  • Behandel volgens een stappenplan; bij volwassenen: start bij laesies op de romp of extremiteiten met een klasse-3-corticosteroïd en bij laesies in lichaamsplooien of gelaat met een klasse-2-corticosteroïd. Combineer dit bij onvoldoende effect met een vitamine-D-analoog. 
  • Geef bij psoriasis altijd een indifferent middel als basisbehandeling. 
  • Als een remissie of het maximaal haalbare behandeldoel is bereikt, zal minder frequente of minder intensieve onderhoudsbehandeling vaak nodig blijven. 
  • Bij onvoldoende effect van lokale behandeling kan verwezen worden naar de tweede lijn. Daar kan intensievere lokale behandeling, lichttherapie of systemische behandeling worden toegepast.

Inleiding

Naar Samenvatting ›

Scope

Naar Samenvatting ›
  • Richtlijnen voor diagnostiek en behandeling van psoriasis bij volwassenen en kinderen 
  • Diagnostiek van nagelafwijkingen en gewrichtsklachten bij psoriasis

Buiten de scope

Naar Samenvatting ›

Behandeling van gewrichtsklachten bij psoriasis (zie NHG-standaard Artritis voor de behandeling van gewrichtsklachten).

Achtergronden

Naar Samenvatting ›

Psoriasis en plaque (psoriasis vulgaris)

Naar Samenvatting ›

Psoriasis en plaque is de meest voorkomende uitingsvorm van psoriasis, zowel bij kinderen als bij volwassenen (bij naar schatting 90% van de patiënten). Deze vorm heeft de volgende kenmerken. 

Rode plaques
Naar Samenvatting ›
  • Meestal symmetrisch verdeelde rode, scherp begrensde, plaques met zilvergrijze schilfers die zich gemakkelijk laten verwijderen 
  • De plaques variëren in grootte en kunnen conflueren
  • Bij een donkere huid is de roodheid minder goed waarneembaar, maar zijn de andere klinische kenmerken hetzelfde.
Jeuk
Naar Samenvatting ›
  • Jeuk treedt vooral op bij het ontstaan van de laesies.
  • Bij kinderen zijn de plaques vaak dunner en ze jeuken meer dan bij volwassenen.
Voorkeurslocaties
Naar Samenvatting ›
  • Voorkeurslocaties zijn de strekzijden van de ellebogen en knieën, de behaarde hoofdhuid en de lumbosacrale regio. Soms ontstaan plaques, veelal zonder schilfering, in de liezen, de oksels, de anogenitale regio of (bij vrouwen) in de submammaire regio (psoriasis inversa).
  • De plaques komen zelden in het gelaat voor.
Uitgebreidheid
Naar Samenvatting ›

De uitgebreidheid van psoriasis varieert van enkele solitaire laesies tot een (zeldzaam voorkomende) uitgebreide erytrodermie.

Invloed op kwaliteit van leven
Naar Samenvatting ›

De invloed op de kwaliteit van leven is vaak groot en is niet altijd gerelateerd aan de objectief vastgestelde ernst van de aandoening.

Details
Uitgebreidheid van de huidafwijkingen, kwaliteit van leven en ziekteverzuim

Bij de diagnostiek en de behandeling van psoriasis worden voor het bepalen van de ernst diverse meetinstrumenten gehanteerd. Veel gehanteerde maten van ernst zijn de Psoriasis Area and Severity Index (PASI), de Body Surface Area (BSA), de Dermatology Index of Disease Severity (DIDS), en de Physician’s Global Assessment (PGA), die alle gebaseerd zijn op het perspectief van de arts. Deze meetinstrumenten zijn niet gevalideerd om de klinische respons in de dagelijkse praktijk vast te stellen. 1

Om het perspectief van de patiënt vast te stellen worden voornamelijk vragenlijsten gehanteerd. Veelgebruikte instrumenten in onderzoeken om het patiëntenperspectief vast te stellen zijn de SF-36® Health Survey, de Dermatology Life Quality Index (DLQI) and de Psoriasis Disability Index (PDI). 2 Geen enkel instrument is internationaal als standaard erkend.

Psoriasis kan grote invloed hebben op het emotionele welzijn, het sociale functioneren, productiviteit op werk of school, en zelfbeeld. 3 De negatieve invloed van psoriasis op de kwaliteit van leven blijkt vergelijkbaar met die van ischemische hartziekten, diabetes, depressie of kanker. 4 De klinische ernst van de aandoening blijkt niet goed te correleren met de invloed op de kwaliteit van leven. 5

Uit onderzoek in Groot-Brittannië onder patiënten met ernstige psoriasis (n = 369) bleek dat eenderde van de patiënten zonder werk dit relateerde aan de aandoening; 6 werkende patiënten vielen 26 dagen per jaar uit door de aandoening. Patiënten met psoriasis bleken meer alcohol te gebruiken en meer te roken dan mensen zonder deze ziekte.

Conclusie

De klinische ernst van de aandoening blijkt niet goed te correleren met de invloed op de kwaliteit van leven. Psoriasis blijkt bij patiënten vaak meer impact te hebben op de ziektelast dan op grond van de objectieve ernst wordt vermoed. Voor de huisarts is er geen valide, betrouwbaar en praktisch bruikbaar instrument om zowel de uitgebreidheid van de aandoening als de invloed op de kwaliteit van leven vast te stellen.

Dit impliceert dat de behandelaar behalve aan de klinische ernst van de aandoening ook aandacht dient te besteden aan de invloed van de ziekte op de leefstijl en op de dagelijkse werkzaamheden. Aandacht voor de meest hinderlijke aspecten van de aandoening en de behandeling, maar ook voor de verwachtingen van de behandeling kan bijdragen aan een gezamenlijk met de patiënt op te stellen behandeldoel.

Gradatie van ernst
Naar Samenvatting ›

Naast de locatie en de invloed op de kwaliteit van leven, bepaalt de uitgebreidheid van de huidafwijkingen of er sprake is van een lichte, een matig ernstige of een ernstige vorm, waarbij respectievelijk < 5%, 5-10% of > 10% van het lichaamsoppervlak is aangedaan.

Details
Ernst

Voor de indeling in ernstgraden sluit de werkgroep aan bij de indeling die wordt gehanteerd door de American Academy of Dermatology, waarbij de Body Surface Area (BSA) wordt gebruikt om de uitgebreidheid van de psoriasislaesies vast te stellen. 7

Bij een donkere huid is roodheid niet goed waarneembaar. Na genezing blijft een gehypopigmenteerd of gehyperpigmenteerd gebied bestaan, dat langzaam weer pigmenteert. 8

Erytrodermie

Naar Samenvatting ›

Een zeldzame vorm van psoriasis met een diffuse, gegeneraliseerde roodheid met al dan niet uitgebreide schilfering. 

Details
Erytrodermie

Naast de genoemde psoriasisvormen komt - zeer zelden - erytrodermatische psoriasis voor, gekenmerkt door een gegeneraliseerd erytheem met schilfering. Deze erytrodermie berust op een progressieve verslechtering van pre-existente psoriasis. Door vaatverwijding van vrijwel het gehele huidoppervlak verliest de patiënt veel vocht en warmte. Ook kunnen veel eiwitten verloren gaan door de uitgebreide schilfering. De hiermee gepaard gaande interne complicaties maken dat deze aandoening potentieel levensbedreigend is. 9

Psoriasis guttata

Naar Samenvatting ›

Een acute, (gegeneraliseerde) vorm van psoriasis, gekenmerkt door erythematosquameuze papels met een diameter van maximaal 1 cm, vooral op de romp en de proximale delen van de extremiteiten. Deze vorm komt vaker voor bij kinderen en jongvolwassenen. 

Psoriasis pustulosa

Naar Samenvatting ›

Een relatief zeldzame vorm van psoriasis met steriele pustels die kunnen conflueren. Deze vorm komt zowel lokaal (met name op handpalmen en voetzolen) als gegeneraliseerd voor; in het laatste geval soms vergezeld van koorts en algehele malaise. 

Nagelafwijkingen bij psoriasis

Naar Samenvatting ›

Naar schatting 25% tot 50% van de patiënten met psoriasis heeft nagelafwijkingen zoals leuconychia (witte vlekken in de nagel), putjesnagels, subunguale hyperkeratose, distale onycholyse, splinterbloedingen of bruine verkleuring van het nagelbed (‘olievlekfenomeen’).

Artritis psoriatica

Naar Samenvatting ›

Psoriasis kan gepaard gaan met artritis. Schattingen over het voorkomen lopen uiteen van 5% tot 40%. Artritis psoriatica manifesteert zich meestal als een asymmetrische oligoartritis van de vingers, de tenen of de knieën. Bij een deel van de patiënten leidt deze artritis tot progressieve gewrichtsbeschadiging, met fysieke beperkingen tot gevolg.

Details
Artritis psoriatica

Epidemiologie

Artritis psoriatica wordt gedefinieerd als een artritis geassocieerd met psoriasis. De frequentie van voorkomen van artritis psoriatica varieert van 5% tot 40% in de verschillende onderzoeken. Gebrek aan gevalideerde diagnostische criteria en verschillen in onderzoekspopulatie zijn hier debet aan. 10 Onderzoek naar het voorkomen van artritis psoriatica in de huisartsenpraktijk is niet gevonden. In een populatieonderzoek in de Verenigde Staten over de periode 1982 tot 1991 bleek 6,3% van de psoriasispatiënten artritis psoriatica te hebben. Artritis psoriatica was hierbij gedefinieerd als een inflammatoire artritis bij bevestigde psoriasis. 11

Criteria

In de meeste onderzoeken worden de criteria van Moll en Wright gebruikt:

aanwezigheid inflammatoire artritis (perifere artritis en/of sacro-iliitis of spondylitis)

aanwezigheid psoriasis en afwezigheid van een serologische testuitslag wijzend op reumatoïde artritis

Moll en Wright beschreven vijf subgroepen van artritis psoriatica: distale interfalangeale gewrichten alleen, asymmetrische oligoartritis, polyartritis, spondylitis en artritis mutilans (ernstige aantasting van de gewrichten). Over de waarde van deze criteria bestaat discussie. 10 Over het natuurlijk beloop van artritis psoriatica is geen onderzoek gevonden. Evenmin is duidelijk of behandeling van psoriasis leidt tot een lagere incidentie van artritis psoriatica. 12 Het risico op artritis is groter naarmate de psoriasis uitgebreider is.

Klinisch beeld en beloop

Het klinisch beeld van artritis psoriatica varieert. De meerderheid van de psoriasispatiënten lijkt een oligoartritis te hebben. Bij langer bestaan kan zich een polyartritis ontwikkelen. Opmerkelijke kenmerken van artritis psoriatica zijn de betrokkenheid van de distale gewrichten, en ook het voorkomen van artritiden op een rij, zoals betrokkenheid van alle gewrichten van één vinger (dactylitis). Ook aanwezigheid van extra-articulaire manifestaties, zoals enthesitis (ontsteking van aanhechting van pezen of ligamenten aan botweefsel) en tenosynovitis, is kenmerkend voor artritis psoriatica. In het eerdergenoemde populatieonderzoek bleek 91% oligoartritis te hebben, 3% polyartritis en 6% spondylitis. De knieën (14/66) en de proximale interphalangeale gewrichten van handen (10/66) en voeten (6/66) waren de meest aangedane gewrichten. Geen van de patiënten ontwikkelde een ernstige vorm van artritis gedurende een gemiddelde follow-upperiode van 7,2 jaar.

Artritis psoriatica kan een lastige diagnose zijn, vooral als de artritis niet acuut is of met weinig klachten gepaard gaat. Ook het ontbreken van een vast patroon van aangedane gewrichten en de wisselende intensiteit van de psoriasis in de tijd spelen een rol. Bij een deel van de patiënten gaat de artritis gepaard met ontwikkeling van gewrichtsschade en beperkingen. Progressie van de gewrichtsschade lijkt voornamelijk te worden bepaald door het aantal aangedane gewrichten. 13

Samenvatting

De frequentie van voorkomen van artritis psoriatica varieert van 5% tot 40%, afhankelijk van de onderzochte populaties. Uit een populatieonderzoek bleek dat artritis psoriatica bij ongeveer 6% van de patiënten met psoriasis voorkomt. Bij ongeveer 90% ging het om een oligoartritis van voornamelijk hand of knie. Bij een deel van de patiënten ontwikkelt zich ernstige gewrichtsschade. Progressie van gewrichtsschade wordt bepaald door het aantal aangedane gewrichten. Herkenning van artritis psoriatica kan moeilijk zijn, omdat naast de articulaire symptomen ook extra-articulaire symptomen kunnen voorkomen en de symptomen soms discreet zijn zoals een milde enthesitis.

Epidemiologie

Naar Samenvatting ›
  • De incidentie in de huisartsenpraktijk is ongeveer 2 per 1000 patiënten per jaar, en de prevalentie 7,6 per 1000 patiënten.
  • Bij jonge kinderen is de prevalentie laag (ongeveer 0,4 per 1000 patiënten per jaar).
  • Er is geen relevant verschil in voorkomen tussen mannen en vrouwen.
  • Psoriasis kan op iedere leeftijd ontstaan.
Details
Prevalentie psoriasis

De prevalentie van psoriasis (ICPC S91) in de Nederlandse huisartsenpraktijk was volgens gegevens van het Landelijk Informatienetwerk Huisartsenzorg (LINH) in 2011 7,6 per 1000 patiënten. De prevalentie was bij mannen hoger dan bij vrouwen (8,0 versus 7,2 per 1000). Bij zowel mannen als vrouwen nam de prevalentie toe met de leeftijd en was het hoogst bij een leeftijd boven de 75 jaar (14,7 per 1000 mannen en 12,4 per 1000 vrouwen). De prevalentie was bij jonge kinderen laag (circa 0,4 per 1000 patiënten). De incidentie van psoriasis in 2021 was 2,0 per 1000 patiënten per jaar. 10Psoriasis kan op iedere leeftijd voorkomen. Uit retrospectief onderzoek bij 2147 patiënten bleek een bimodale frequentieverdeling van beginleeftijden: een piek tussen 16 en 22 jaar en tussen 57 en 60 jaar.

Etiologie en pathofysiologie

Naar Samenvatting ›
  • Over de etiologie en pathogenese van psoriasis bestaat nog veel onduidelijkheid. Verondersteld wordt dat het om een T-celgemedieerde aandoening gaat. Daarnaast spelen genetische en omgevingsfactoren een rol.
  • Psoriasis kan geïnduceerd worden of verergeren door een verwonding; na een verwonding kan op de aangedane plek een laesie ontstaan. 
  • Zonlicht heeft in het algemeen een gunstige invloed.
  • Geneesmiddelen zoals lithium, bètablokkers, RAS-remmers, terbinafine, antimalariamiddelen of NSAID’s kunnen een (zeer beperkte) rol spelen in de inductie of verergering van psoriasis.
  • Streptokokkeninfecties kunnen een rol spelen bij het optreden van psoriasis guttata.
  • Er lijkt een verband te bestaan tussen stress en het manifest worden en verergeren van psoriasis.
  • Er is een epidemiologisch verband tussen roken en psoriasis en tussen alcoholgebruik en psoriasis; bij beide komt psoriasis vaker voor. Of roken en alcoholgebruik het risico op het ontstaan of verergeren van psoriasis verhogen, en of stoppen met roken of alcoholgebruik leidt tot verbetering van psoriasis, is nog onvoldoende onderzocht.
Details
Pathofysiologie psoriasis

De belangrijkste histopathologische kenmerken zijn: epidermale hyperplasie met een toegenomen keratinocytenproliferatie en abnormale differentiatie van deze cellen, infiltratie van ontstekingscellen en oppervlakkige vaatproliferatie en -dilatatie. Waarschijnlijk gaat de ontstekingsactiviteit aan de versterkte epidermale proliferatie vooraf. Omdat gebleken is dat een belangrijk deel van de infiltrerende ontstekingscellen T-lymfocyten zijn en dat het T-celremmende immunosuppressivum ciclosporine effectief is in het onderdrukken van psoriasis, is gaandeweg brede steun ontstaan voor de gedachte dat psoriasis een T-celgemedieerde aandoening is: de kenmerkende epidermale hyperproliferatie is het gevolg van een abnormale interactie tussen epidermale stamcelkeratinocyten en lokaal in dermis en epidermis aanwezige T-cellen. 17 18

Psoriasis en erfelijkheid

Psoriasis is een chronische huidziekte met een genetische predispositie, die kan worden uitgelokt of getriggerd door omgevingsfactoren. Bij een tweelingenonderzoek bleek bij eeneiige tweelingen van wie de één psoriasis had, in 73% van de gevallen de ander deze aandoening ook te hebben tegenover slechts 20% concordantie bij twee-eiige tweelingen. 19 Dat er bij eeneiige tweelingen geen 100% concordantie wordt gevonden, wijst erop dat ook omgevingsfactoren een rol spelen bij het ontstaan van psoriasis. Als theoretisch model voor de erfelijkheid van psoriasis is het polygene overervingsprincipe het meest realistisch. 20

Tabel 5 geeft een overzicht van het risico op psoriasis bij het voorkomen van psoriasis in de familie. 21

Tabel 5 Het risico op psoriasis bij het voorkomen van psoriasis in de familie (in procenten)
Familieleden met psoriasis Risico (%)
een ouder, geen broer of zuster 10
geen ouder, een broer of zuster 7
een ouder, en een broer of zuster 16
geen ouder, twee broers of zusters 16
beide ouders 50
tweedegraadsfamilieleden 4
derdegraadsfamilieleden 1-2
Verwonding als oorzaak

In een groot cross-sectioneel onderzoek in de Verenigde Staten bij 5600 poliklinische patiënten met psoriasis waarbij de gegevens met vragenlijsten werden verkregen, antwoordde 5% dat psoriasis bij hen altijd begon op de plaats van een verwonding; bij 38% ontstond psoriasis soms op de plaats van een verwonding. 22 Ook werkgebonden factoren kunnen psoriasis uitlokken, waarbij het Köbner-fenomeen een belangrijke rol speelt. 23

Invloed zonlicht op psoriasis

Zonlicht heeft meestal een positief effect op psoriasis, maar ongeveer 5% van de patiënten met psoriasis meldt een verslechtering op de door de zon beschenen huid. Klimaat is mogelijk van invloed op psoriasis. In een vragenlijstonderzoek antwoordde 89% dat psoriasis erger werd bij koud weer en meldde 78% een verbetering bij warm weer. 22 24

Uitlokken of verergering van psoriasis door geneesmiddelen

Van veel geneesmiddelen wordt in de wetenschappelijke literatuur melding gemaakt, vaak als casuïstische mededeling, dat zij - soms nog na een lange latentietijd van twaalf maanden - psoriasis hebben veroorzaakt of dat ze al bestaande psoriasis hebben verergerd of uitgelokt. 25 Wanneer het gebruik van het geneesmiddel wordt gestaakt, zal er bij de geneesmiddelgeïnduceerde variant geen progressie meer zijn. Bij een pre-existente psoriasis zal de verergering van de huidafwijkingen echter ook na staken van het geneesmiddel nog kunnen aanhouden.

Medicatie waarvan een causale relatie vaststaat, zijn bètablokkers, NSAID’s en (hydroxy)chloroquine.

Sterke aanwijzingen voor inductie of verergering zijn er voor ACE-remmers en interferonen.

Van de volgende geneesmiddelen is melding gemaakt, dat ze tot inductie of verergering kunnen leiden: digoxine, clonidine, amiodaron, kinidine, carbarmazepine, goud en kwik, penicilline, tetracyclines, calciumantagonisten, gemfibrozil, fluoxetine, progesteron, valproïnezuur, morfine en acetazolamide. 26 Terbinafine en angiotensine-II-antagonisten kunnen ook tot inductie of verergering leiden. 27 28

Zowel na het stoppen met lokale als systemische corticosteroïden zijn exacerbaties van met name pustulaire psoriasis gemeld. 29

Psoriasis guttata en streptokokkeninfecties

Psoriasis guttata kan worden voorafgegaan door een streptokokkeninfectie in keel of tonsillen. Er is onvoldoende bewijs voor het gebruik van antibiotica bij de behandeling van psoriasis guttata. Ook voor het gebruik van antibiotica ter preventie van psoriasis guttata bij een streptokokkeninfectie in de keel is onvoldoende bewijs. 30

De invloed van stress op psoriasis

Veel artsen en patiënten zijn van mening dat stress een uitlokkende factor is voor het ontstaan of verergeren van psoriasis. 31 Er bestaat onvoldoende methodologisch goed uitgevoerd onderzoek om deze causale relatie te bevestigen. Veel onderzoek over de relatie tussen stress en psoriasis is retrospectief en is gebaseerd op vragenlijsten. Uit een klein prospectief onderzoek (n = 20) over een periode van 20 weken kwam een verband naar voren tussen een dramatische ervaring (echtscheiding, overlijden van een bekende, ontslag) en het opspelen van psoriasis. 31 In een andere prospectief onderzoek werd aangetoond dat patiënten (n = 62) die zich snel zorgen maken en veel krabben en met veel stress reageren op dagelijkse stressoren, een toename van de psoriasis hebben na 4 weken (PASI en jeuk). 32 Naast de invloed van stress op psoriasis kan psoriasis stress en zelfs stressvolle gebeurtenissen, zowel positieve als negatieve, veroorzaken. 33

Conclusie

Op basis van een aantal kleinere prospectieve onderzoeken lijkt er een associatie tussen stress en ontstaan of verergering van psoriasis.

Verband tussen alcoholconsumptie, roken en psoriasis

In een meta-analyse van 15 patiëntcontroleonderzoeken (n = 7681 patiënten/17.434 controles) waren aanwijzingen voor een verband tussen alcoholconsumptie en het voorkomen van psoriasis (alcoholgebruik versus niet-alcoholgebruik, OR 1,53; 95%-BI 1,16 tot 2,01). 34 In een meta-analyse en systematische review van patiëntcontroleonderzoeken, waarin het verband tussen roken en psoriasis werd onderzocht, bleek een verhoogd risico op psoriasis bij rokers, ongeacht geslacht en etniciteit (25 onderzoeken, 25.783 rokers versus 42.258 niet-rokers, OR 2,0; 95%-BI 1,8 tot 2,3). 35

Conclusie

Alcoholconsumptie en roken zijn geassocieerd met een verhoogd risico op psoriasis.

Beloop

Naar Samenvatting ›
  • De huidafwijkingen bij psoriasis en plaque kunnen enkele weken tot levenslang aanwezig blijven. Er kan een spontane remissie optreden, bij een klein deel van de patiënten een totale remissie, maar het is onduidelijk hoe vaak dit voorkomt; de duur van de remissie valt niet te voorspellen.
  • De invloed van zwangerschap op het beloop van psoriasis is onvoorspelbaar.
  • Psoriasis guttata geneest bij kinderen in de regel spontaan binnen enkele weken; bij volwassenen heeft deze vorm meestal een chronisch beloop, en gaat daarbij over in psoriasis en plaque.
  • Of psoriasis een risicofactor is voor hart- en vaatziekten, is een onderwerp van discussie. Tot op heden is er onvoldoende bewijs voor een onafhankelijk oorzakelijk verband tussen psoriasis en hart- en vaatziekten.
Details
Natuurlijk beloop

Spontane remissies komen voor bij ruim eenderde van de patiënten; een klein aantal heeft een totale remissie. 22 19 In een systematische review (27 onderzoeken naar het effect van systemische therapie) werd gekeken naar het beloop in de placebogroepen van RCT’s. 36 In 8 onderzoeken werd geen verschil of een verslechtering gevonden, in 3 onderzoeken was sprake van een geringe verbetering, 4 lieten een matige verbetering zien, 4 een redelijke en 2 onderzoeken lieten een goede verbetering zien in de placebogroep. De follow-up varieerde van 10 dagen tot 16 weken. Bij de interpretatie van deze getallen moeten we rekening houden met de vele factoren die het placebo-effect beïnvloeden. 37

Conclusie

De uitkomsten van onderzoeken naar het natuurlijk beloop bij psoriasis zijn niet consistent, en zijn mogelijk beïnvloed door het placebo-effect. Daarom is het niet goed mogelijk uitspraken te doen over het natuurlijk beloop.

Psoriasis en zwangerschap

Beloop van psoriasis tijdens zwangerschap

In een cross-sectioneel onderzoek in de VS (n = 5600), waarbij de gegevens met vragenlijsten werden verkregen, antwoordde 32% van 1018 vrouwen met psoriasis die zwanger waren geweest dat er tijdens de zwangerschap een verbetering optrad, 18% een verslechtering en 50% meldde geen verandering of wist het niet. 22 In een ander onderzoek (n = 151) was sprake van verbetering bij 38% en achteruitgang bij 12%; 41% meldde geen verschil. In de 3 maanden na de bevalling ervoer daarentegen 10% verbetering, 50% verslechtering en 40% geen verandering. 38 Dit beeld van de invloed van een zwangerschap op het beloop van psoriasis werd in een later onderzoek bevestigd. 39

Conclusie

Er is een onvoldoende consistent beeld om een uitspraak te doen over het beloop van psoriasis tijdens de zwangerschap.

Topicale middelen bij vrouwen die zwanger zijn of willen worden

Het gebruik moet zoveel mogelijk worden beperkt tot het gebruik van indifferente middelen; eventueel kunnen lokale corticosteroïden gebruikt worden. Tijdens de zwangerschap is gebruik van klasse-1- en klasse-2-corticosteroïden veilig (zie de NHG-Standaard Zwangerschap en Kraamperiode). Er zijn aanwijzingen dat gebruik van klasse-3- en -4-corticosteroïden tijdens de zwangerschap geassocieerd is met intra-uteriene groeivertraging. 40 Er is onvoldoende bewijs voor een associatie tussen lokaal corticosteroïdgebruik tijdens de zwangerschap en orofaciale schisis bij het kind. 41 Behandeling tijdens zwangerschap en borstvoeding met vitamine-D-analogen moet worden vermeden vanwege een gebrek aan ervaring. 42

Bij het gebruik van sterk werkzame corticosteroïden op grote oppervlakken bij een zwangere patiënt kan men de volgende richtlijnen volgen: 43

  • alleen kortdurend corticosteroïden uit klasse 3 of klasse 4 toepassen;
  • het behandelde lichaamsoppervlak zo klein mogelijk houden;
  • intermitterend behandelen.
Psoriasis en cardiovasculaire aandoeningen

Of het risico op cardiovasculaire ziekten verhoogd is bij psoriasis, is al lange tijd onderwerp van discussie. Hierover zijn twee systematische reviews gevonden.

De eerste systematische review werd verricht voor het beantwoorden van de volgende vragen: zijn cardiovasculaire risicofactoren geassocieerd met psoriasis, onafhankelijk van confounders? Is psoriasis geassocieerd met cardiovasculaire ziekten onafhankelijk van risicofactoren? Is de mortaliteit onder patiënten met psoriasis verhoogd? 44 Negentig artikelen werden geïncludeerd, waarvan 15 cohortonderzoeken, 45 patiëntcontroleonderzoeken en 30 dwarsdoorsnedenonderzoeken. Voor de cardiovasculaire risicofactoren werd gekeken naar hyperlipidemie, hyperhomocysteïnemie, verhoogde CRP, hypertensie, diabetes mellitus type 2, obesitas, metabool syndroom, roken en alcoholconsumptie. Voor de cardiovasculaire ziekten werd gekeken naar onderzoeken betreffende atherosclerose, hartziekten, perifere arteriële vaatziekten en cerebrovasculaire aandoeningen. Het merendeel van de geïncludeerde onderzoeken liet zien dat cardiovasculaire risicofactoren vaker voorkomen bij psoriasispatiënten dan in de algehele populatie (gepoolde data ontbreken). Ook komen hartziekten vaker voor bij psoriasispatiënten, onafhankelijk van risicofactoren voor hart- en vaatziekten. Voor cerebrovasculaire aandoeningen en perifere arteriële ziekten waren er beperkte data, zodat hierover geen goede uitspraak kan worden gedaan. Patiënten met psoriasis lijken een hogere mortaliteit te hebben. De meerderheid van de onderzoeken betrof echter opgenomen patiënten, waardoor de generaliseerbaarheid voor patiënten in de huisartsenpraktijk beperkt is.

Het lijkt aannemelijk dat psoriasis samenhangt met het vaker voorkomen van cardiovasculaire ziekten. Het bewijs blijft echter beperkt door heterogeniteit en gebrek aan grotere prospectieve onderzoeken met voldoende lange follow-up.

In de tweede systematische review werd het risico op diabetes, hypertensie, dyslipidemie en obesitas bij volwassenen met psoriasis en plaques onderzocht. 45 Daarnaast werd de relatie tussen de kans op cardiovasculaire risicofactoren en de ernst van psoriasis onderzocht. Achttien onderzoeken (dwarsdoorsnede- en patiëntcontroleonderzoeken) werden geïncludeerd, waarvan een deel uitgevoerd in de eerste lijn. Bij patiënten met psoriasis werd een verhoogd risico op het metabool syndroom gevonden (OR’s variërend van 1,3 tot 5,9). Ook leek het risico op obesitas verhoogd, vooral bij patiënten met ernstige psoriasis (OR variërend van 1,2 tot 5,5). De associatie met hypertensie, hypertriglyceridemie of diabetes was niet in alle onderzoeken statistisch significant. De sterkte van het verband tussen psoriasis en cardiovasculaire ziekten bleek te worden beïnvloed door de studiegrootte. Ook de aard van de controlepopulatie had invloed op dit verband. Dwarsdoorsnedeonderzoeken in de tweede lijn gebruikten poliklinische patiënten als controlegroep; de vraag is of deze groep representatief is voor de algehele populatie.

Hoewel in richtlijnen elders in de wereld psoriasis als risicofactor voor hart- en vaatziekten wordt gekenschetst blijft er discussie over het feit of er voldoende bewijs is dat psoriasis een onafhankelijke risicofactor is. 46 Bij het mogelijk hogere risico op hart- en vaatziekten bij psoriasis kan confounding door het vaker voorkomen van ongunstige leefstijlfactoren (roken, overgewicht) bij psoriasis een vertekend beeld geven. Vanwege de systemische inflammatie lijkt het waarschijnlijk dat artritis psoriatica als cardiovasculaire risicofactor een grotere rol speelt dan psoriasis zonder artritis.

Conclusie

Er is onvoldoende bewijs dat psoriasis een onafhankelijke risicofactor is voor hart- en vaatziekten. Artritis psoriatica is mogelijk wel een onafhankelijke risicofactor.

Richtlijnen diagnostiek

Naar Samenvatting ›

Anamnese

Naar Samenvatting ›
  • Ga de volgende punten na: 
    • de uitgebreidheid en locatie van de huidafwijking(en) en nagelafwijkingen 
    • jeuk, branderigheid, pijn 
    • het beloop 
    • huidige behandeling en effect/ervaringen van eerdere behandelingen 
    • de invloed van trauma’s, zonlicht en een mogelijk verband met medicijngebruik, zoals bètablokkers, lithium, chloroquine, RAS-remmers, terbinafine of NSAID’s 
    • het voorkomen van psoriasis in de familie
  • Informeer daarnaast naar de invloed van de klachten of beperkingen ten gevolge van de huidafwijkingen op:
    • dagelijkse bezigheden (huishoudelijk werk)
    • werk of school/studie (beperkingen, verzuim)
    • persoonlijk vlak (omgang met relatie, vrienden, seksualiteit)
    • vrijetijdsbesteding   
  • Informeer bij psoriasis naar de aanwezigheid van gewrichtsklachten of pijn rond de gewrichten (welke gewrichten, beloop in de tijd, ochtendstijfheid) in verband met mogelijke artritis psoriatica.
Details
Anamnestische vragen naar kwaliteit van leven

De vragen zijn ontleend aan de Psoriasis Disability Index (PDI), een vragenlijst die wordt gebruikt om de kwaliteit van leven bij patiënten met psoriasis in kaart te brengen. In deze vragenlijst worden de ervaringen van de laatste vier weken gevraagd betreffende de volgende items: dagelijkse activiteiten, werk of school/studie, persoonlijke relaties, vrijetijdsbesteding en behandeling.

Lichamelijk onderzoek

Naar Samenvatting ›
  • Bekijk de door de patiënt aangegeven plekken, ga na of er pustels aanwezig zijn, schat de totale uitgebreidheid van de afwijkingen in – de grootte van de handpalm komt ongeveer overeen met 1% van het huidoppervlak – en controleer:
    • de behaarde hoofdhuid (aanwezigheid schilfering en ernst schilfering)
    • de gehoorgangen
    • de strekzijden van de ellebogen en knieën
    • de lumbosacrale, anogenitale en submammaire regio
    • lichaamsplooien (oksels, bilnaad, liezen, navel)
    • de nagels
  • Krab met een spatel over de laesie bij twijfel aan de diagnose. Uit ervaring blijkt dat als de hoornlaag hierdoor witter wordt (‘kaarsvetfenomeen’), dit de diagnose psoriasis ondersteunt.
  • Verricht geen biopsie als aanvullend onderzoek om de diagnose te bevestigen, omdat door beschadiging van de huid de psoriasis kan verergeren.
  • Onderzoek bij aanwezigheid van gewrichtsklachten de betreffende gewrichten en let daarbij op de aanwezigheid van roodheid en zwelling, op bewegingsbeperking en op pijnlijkheid bij palpatie van de aanhechting van pezen of ligamenten in het bot.

Evaluatie

Naar Samenvatting ›
  • Stel de diagnose psoriasis en plaque bij rode, scherp begrensde, verheven plekken met een zilvergrijze schilfering op de strekzijden van de knieën of ellebogen, het behaarde hoofd of in de lumbosacrale regio. Bij plaques (meestal zonder schilfering) in de liezen, de oksels, de anogenitale regio of (bij vrouwen) in de submammaire regio, is sprake van psoriasis inversa.
  • Stel de diagnose psoriasis guttata bij acuut opgetreden en gegeneraliseerde erythematosquameuze papels met een diameter van maximaal 1 cm, vooral op de romp en de proximale delen van de extremiteiten.
  • Bepaal aan de hand van de uitgebreidheid van de huidafwijkingen of er sprake is van lichte (< 5% van het totale huidoppervlak), matig ernstige (5-10%) of ernstige (> 10%) psoriasis; de grootte van de handpalm komt ongeveer overeen met 1% van het huidoppervlak. Weeg hierin ook de locatie en invloed van de huidafwijkingen op de kwaliteit van leven mee.
  • Bij twijfel is de diagnose psoriasis waarschijnlijker te maken door aanwezigheid van:
    • köbnerfenomeen (na een verwonding ontstaan van een laesie op de aangedane plek)
    • kaarsvetfenomeen (witter worden van de hoornlaag na krabben met een spatel over de laesie)
    • nagelafwijkingen
  • Er is vermoedelijk sprake van artritis psoriatica bij asymmetrische oligo- of polyarticulaire gewrichtspijn in rust, gewrichtszwelling, warmte, roodheid, bewegingsbeperking en ochtendstijfheid > 1 uur, die meestal in de vingers, de tenen of de knieën voorkomt. De artritis kan daarbij niet door een andere oorzaak verklaard worden. Er is sprake van artralgie bij pijn rond 1 of meer gewrichten als er (nog) geen aanwijzingen zijn voor een artritis. (zie ook NHG-Standaard Artritis).

Differentiaaldiagnose

Naar Samenvatting ›
Pityriasis rosea
Naar Samenvatting ›

Ovale, lichtrode erupties met een fijne schilfering. De erupties verschijnen meestal in een patroon dat de huidlijnen volgt.

Seborroïsch eczeem
Naar Samenvatting ›

Meestal scherp begrensde roodheid met vettige, gelige schilfering, vooral op plaatsen waar veel talgklieren aanwezig zijn (behaarde hoofd, haargrens, nasolabiale plooien); bij jonge kinderen voornamelijk op de behaarde hoofdhuid

Nummulair eczeem
Naar Samenvatting ›

Eczemateuze huidaandoening die zich manifesteert met ronde (‘nummulair’, ter grootte van een munt), matig scherp begrensde plekken

Constitutioneel eczeem
Naar Samenvatting ›

Eczemateuze huidaandoening op kenmerkende, leeftijdsafhankelijke plaatsen bij een droge huid en atopische constitutie

Dermatomycose
Naar Samenvatting ›

Zich centrifugaal uitbreidende, scherp begrensde roodheid met schilfering en randactiviteit, met meestal centrale genezing in gelaat, hals, romp, extremiteiten

Onychomycose
Naar Samenvatting ›

Witgele verkleuring van de nagelplaat, meestal vanuit de zijkant van de nagel naar proximaal uitbreidend, subunguale hyperkeratose, geen putjes

Lichen planus
Naar Samenvatting ›

Huidafwijking die zich kenmerkt door hoekige vlakke papeltjes, die meer op de buig- dan op de strekzijden gelokaliseerd zijn; soms zijn witte veldjes en fijne witte streepjes zichtbaar (striae van Wickham). In 1instantie is geen schilfering aanwezig. 

Cutane discoïde lupus erythematosus
Naar Samenvatting ›

Huidafwijking bestaande uit vrij scherp begrensde, rode plekken met vastzittende schilfers meestal op de aan de zon blootgestelde huid (gezicht, armen en coeur) 

Secundaire syfilis
Naar Samenvatting ›

Vluchtige huidafwijkingen, palmoplantair en op de romp (roseola), met algemene klachten als koorts, hoofdpijn en een gegeneraliseerde lymfadenopathie. Deze verschijnselen verdwijnen binnen 3 maanden spontaan (zie NHG-Standaard Het soa-consult).

Richtlijnen beleid

Naar Samenvatting ›

Voorlichting en advies

Naar Samenvatting ›

Geef informatie over de volgende aspecten. 

Aandoening

Naar Samenvatting ›
  • Psoriasis is een chronische huidziekte met een genetische predispositie, waarvan de huidafwijkingen uitgelokt kunnen worden door omgevingsfactoren. Bij psoriasis is sprake van een versnelde verhoorning van de opperhuid door een onderliggend ontstekingsproces. 
  • Beschadiging van de huid en zonlicht zijn beïnvloedende factoren. 
  • Van sommige geneesmiddelen zijn er meldingen van een ongunstige werking op psoriasis. Het beloop van psoriasis gaat gepaard met exacerbaties en remissies. 
  • Psoriasis kan gepaard gaan met gewrichtsklachten en nagelafwijkingen. 
  • Psoriasis is niet besmettelijk.
  • Leg bij psoriasis guttata uit dat de aandoening bij kinderen soms spontaan binnen 4-6 weken geneest. Bij volwassenen heeft deze aandoening in de regel een meer chronisch beloop.

Roken en alcoholgebruik

Naar Samenvatting ›

Roken en alcoholgebruik zijn geassocieerd met een verhoogd risico op psoriasis.

Erfelijkheid

Naar Samenvatting ›

Het risico op het krijgen van psoriasis is circa 10% als 1 ouder psoriasis heeft en ongeveer 50% als beide ouders psoriasis hebben.

Therapeutische mogelijkheden

Naar Samenvatting ›
  • Geen enkele behandeling geeft definitieve genezing. Indifferente middelen, lokale corticosteroïden en vitamine-D-analogen die op de aangedane huid worden aangebracht zijn in het algemeen de eerste stap in de behandeling en zijn effectief en veilig. Bij maximaal de helft van de patiënten treedt hiermee een aanzienlijke verbetering op of verdwijnen de afwijkingen, maar dit effect is meestal tijdelijk.
  • Bij onvoldoende effect zijn in de 2e lijn intensievere vormen van lokale behandeling, lichttherapie of systemische middelen toe te passen. Als een acceptabele remissie is bereikt, zal minder frequente of minder intensieve onderhoudsbehandeling vaak nodig blijven.
Details
Complete remissie met topicale middelen en tweedelijnsbehandelingen

Al-Suwaidan en Feldman gingen door middel van een literatuuroverzicht na in hoeverre met de huidige behandelmogelijkheden volledige (tijdelijke) remissie van psoriasis en plaque te bereiken is. 47 Daarvoor selecteerden zij die therapeutische trials waarin het percentage patiënten met (vrijwel) volledige clearance (verdwijnen van psoriasislaesies) werd genoemd. In de selectie waren onderzoeken vertegenwoordigd met verschillende onderzoeksopzetten: dubbelblind gecontroleerd onderzoek, observationeel onderzoek, retro- en prospectief onderzoek. Uit de 22 geselecteerde onderzoeken (alle met poliklinische patiënten, een deel van de onderzoeken van matige kwaliteit) concludeerden zij dat complete remissie met lokale middelen gedurende 4 tot 6 weken, zowel bij monotherapie (bij maximaal 36% complete remissie) als bij gecombineerde toepassingen (bij 45% complete remissie) meestal niet wordt bereikt. Daarbij merken ze op dat de beperkte onderzoeksduur van een aantal onderzoeken kan leiden tot een onderschatting van de kans op volledige remissie. Factoren die de kans op volledige remissie kunnen verkleinen zijn de diversiteit van de populatie, de diversiteit van de ernst van de ziekte en een gebrek aan compliance. Deze laatste factoren spelen een grote rol in de klinische praktijk en zullen waarschijnlijk leiden tot een nog lagere kans op volledige remissie dan de in bovenstaand onderzoek genoemde percentages. De kans op volledige remissie is zeer hoog (> 90%) bij bepaalde combinaties van tweedelijnsbehandelingen, met name de Goeckerman-therapie (UVB met koolteer), PUVA met calcipotriol, acitretine of ditranol, en UVB met ditranol.

Conclusie

Complete remissie bij behandeling met lokale middelen is meestal tijdelijk en treedt bij maximaal de helft van de patiënten op. Met tweedelijnsbehandelingen kan deze kans oplopen tot > 90%.

Kwaliteit van leven

Naar Samenvatting ›
  • In de dagelijkse praktijk bestaat een enorme variatie tussen de uitgebreidheid van psoriasis en de invloed op de kwaliteit van leven (zie Invloed op kwaliteit van leven). 
  • De ernst van psoriasis wordt niet alleen bepaald door het percentage van het lichaamsoppervlak dat is aangetast, maar ook door de plaats waar de psoriasis zich manifesteert. Locatie op met name handen, voeten, gelaat of genitale regio kan grote negatieve invloed hebben op het sociale functioneren (sportbeoefening, relaties) en kan invloed hebben op de beroepskeuze.

Alternatieve behandelmethodes

Naar Samenvatting ›

Sommige patiënten gaan op zoek naar alternatieve behandelmethoden. Het effect hiervan is onvoldoende onderzocht en onvoorspelbaar. Complementaire of alternatieve geneeswijzen kunnen ook bijwerkingen hebben. 

Details
Complementaire of alternatieve geneeswijzen

Gebruik van complementaire of alternatieve geneeswijzen komt veel voor bij patiënten met psoriasis. Uit een Brits vragenlijstonderzoek bij vijftig poliklinische patiënten bleek ruim tweederde van hen er één of meer geprobeerd te hebben. Zonne(bank)baden en diëten (met name met visolie) worden het meest toegepast, en verder onder meer kruiden, dodezeekuren, homeopathie en acupunctuur. 48 In een systematische review van RCT’s zijn de verschillende complementaire of alternatieve geneeswijzen bij de behandeling van psoriasis onderzocht. 49 Ingesloten werden interventies, zoals vitamines, kruiden, mineralen, klimaattherapie, acupunctuur, Chinese geneeswijzen, visolie, dodezeetherapie en diverse psychologische interventies; de drie laatstgenoemde bleken het meest onderzocht te zijn.

De belangrijkste beperking bij de interpretatie van de resultaten was de in het algemeen lage kwaliteit van de onderzoeken door methodologische tekortkomingen. De conclusie was dat er voor het effect van geen van de onderzochte behandelmethodes voldoende bewijs is. Enkele behandelmethodes hebben bovendien een risico op bijwerkingen, zoals dermatitis (aloë vera), hepatotoxiciteit (sommige Chinese medicijnen) of huidkanker (invloed van zonlicht bij de dodezeetherapie).

Conclusie

Er is onvoldoende bewijs om een aanbeveling te doen.

Patiëntenvereniging

Naar Samenvatting ›

Wijs de patiënt op het bestaan van de vereniging Psoriasispatiënten Nederland.

Thuisarts

Naar Samenvatting ›

Verwijs naar de informatie over psoriasis op Thuisarts.nl, die is gebaseerd op deze NHG-Standaard. 

Niet-medicamenteuze behandeling

Naar Samenvatting ›

Bespreek met de patiënt de mogelijkheden voor psychosociale ondersteuning wanneer de huidafwijkingen grote invloed hebben op zijn of haar kwaliteit van leven (bijvoorbeeld praktijkondersteuner GGZ, maatschappelijk werk of psycholoog). Ook verwijzing naar een huidtherapeut voor educatie en begeleiding bij zelfmanagement kan worden overwogen.

Medicamenteuze behandeling

Naar Samenvatting ›
  • De medicamenteuze behandeling van psoriasis en plaque en psoriasis guttata is symptomatisch en heeft tot doel om een aanzienlijke verbetering of verdwijnen van de huidafwijkingen te bewerkstelligen.
  • Geef bij psoriasis en plaque altijd een indifferent middel als basisbehandeling en volg verder het stappenplan.
  • De therapiekeuze hangt af van de ernst, uitgebreidheid en locatie van de laesies, van de leeftijd van de patiënt en van de door de patiënt ervaren last. Vanwege het chronische karakter van psoriasis bepalen eerdere ervaringen van de patiënt met de genoemde middelen mede de keuze.
  • Wanneer een vermoeden van inductie of verergering van psoriasis door een geneesmiddel bestaat, beslis dan in overleg met de patiënt om het betreffende geneesmiddel (op proef) te staken of te continueren.
  • Overweeg behandeling met topicale middelen (crème met klasse-3-corticosteroïd of vitamine-D-analoog) bij milde nagelafwijkingen door psoriasis. Overweeg bij ernstige nagelafwijkingen verwijzing naar een dermatoloog voor systemische behandeling. 
Details
Nagelafwijkingen bij psoriasis

Naar schatting 25 tot 50% van de patiënten met psoriasis heeft nagelafwijkingen. Artritis psoriatica van de vingergewrichten gaat bij ongeveer 80% van de patiënten gepaard met nagelafwijkingen. 50 Van de psoriatische nagelafwijkingen komen putjesnagels (onychia punctata) en onycholyse het meest frequent voor. Daarnaast komen witte verkleuring (leuconychia), bruine nagels (‘olievlekfenomeen’), dystrofie en subunguale hyperkeratose voor. In een Cochrane-review werden de effectiviteit en veiligheid van behandeling van nagelpsoriasis bij volwassenen > 18 jaar onderzocht. Achttien onderzoeken (n = 1266) werden geselecteerd; in 6 onderzoeken werd topicale therapie vergeleken met placebo, in 3 onderzoeken werden 2 topicale therapieën met elkaar vergeleken, in 1 onderzoek werd een topicale therapie vergeleken met een systemische behandeling, in 2 onderzoeken werden systemische therapieën vergeleken, in 3 onderzoeken werd de toepassing van biologicals vergeleken met placebo en in 3 onderzoeken werd radiotherapie vergeleken met placebo. Als uitkomstmaat werden een nagelpsoriasisscore, een globale beoordeling door een specialist of globale beoordeling door de patiënt gehanteerd. De geïncludeerde onderzoeken vertoonden een grote mate van heterogeniteit.

De kwaliteit van de onderzoeken was matig. Meta-analyse van de data was niet mogelijk. Er was beperkt bewijs voor effectiviteit, vaak gebaseerd op 1 onderzoek. In 5 onderzoeken werd significante verbetering gezien van nagelpsoriasis vergeleken met placebo: infliximab (5 mg/kg), golimumab (50 mg en 100 mg), oppervlakkige radiotherapie, electron beam, en grenz rays. Het bewijs voor het gebruik van topicale therapie bij nagelpsoriasis was niet conclusief. Uit observationeel onderzoek zijn er aanwijzingen dat langdurige topicale therapie (betamethasoncrème of calcipotriolcrème gedurende 5 maanden) bij met name subunguale hyperkeratose effectief is. 51 52

Samenvatting

Behandeling met systemische middelen kan tot duidelijke verbetering leiden bij nagelpsoriasis. Bewijs voor behandeling met topicale middelen is niet conclusief. Systemische behandeling kan gepaard gaan met ernstige bijwerkingen en is daarom voor de behandeling van nagelpsoriasis geen realistische optie, tenzij de nagelpsoriasis grote invloed heeft op de kwaliteit van leven. Hoewel er geen goed bewijs is voor de effectiviteit, is een behandeling met topicale middelen te overwegen.

Voorkeursmiddelen

Naar Samenvatting ›
  • In de eerste lijn gaat de voorkeur uit naar lokale corticosteroïden en vitamine-D-analogen.
    • Er is voldoende bewijs voor de werkzaamheid van lokale behandeling met corticosteroïden en vitamine-D-analogen bij volwassenen. 
    • Er is beperkt bewijs voor werkzaamheid van corticosteroïden en vitamine-D-analogen bij kinderen. 
    • Ook voor werkzaamheid van corticosteroïden en vitamine-D-analogen bij langer durend gebruik is het bewijs beperkt. 
  • Veel praktische adviezen, zoals het verwijderen van de schilferlaag of het gebruik van indifferente middelen, berusten gedeeltelijk op ervaring. 
  • We bevelen behandeling met klasse-1-corticosteroïden voor psoriasis niet aan.
Details
Lokale corticosteroïden

Corticosteroïden hebben een anti-inflammatoire, vasoconstrictieve en antimitotische werking.

Mason et al. hebben in een Cochrane-review (ge-update tot februari 2011) de effectiviteit, tolerantie en veiligheid onderzocht van de beschikbare lokale middelen bij chronische plaque psoriasis. 53 De review omvat 177 RCT’s met in totaal 34.808 deelnemers en is van goede kwaliteit. De gemiddelde behandelduur was 7 weken (spreiding 1 tot 52 weken) en de gemiddelde follow-upperiode was 9 weken (spreiding 2 tot 52 weken). In bijna alle onderzoeken waren de participanten volwassenen. In slechts enkele onderzoeken waren kinderen vertegenwoordigd. Als uitkomstmaat werd de standardised mean difference (SMD) gebruikt. Dit is een gecombineerde uitkomstmaat, waarin de totale score van verschillende psoriasisschalen is samengevat en uitgedrukt als het gestandaardiseerde verschil van het gemiddelde (SMD). Deze maat wordt toegepast om uitkomsten van verschillende onderzoeken of verschillende (psoriasis)schalen vergelijkbaar te maken als ze worden samengevat. Een SMD van 0,2 duidt op een klein effect, 0,5 op een matig tot redelijk effect en 0,8 of groter op een groot effect. 53 In elk van de opgenomen trials (n = 23) werd de werkzaamheid van het betreffende corticosteroïd aangetoond. Van de in deze trials onderzochte corticosteroïden zijn betamethasondipropionaat en -valeraat, fluticason, mometason (alle klasse 3) en clobetasol (klasse 4) in Nederland op de markt.

Vanwege het beperkt aantal bruikbare onderzoeken kan er geen uitsluitsel worden gegeven over de vraag of eenmaal daagse toepassing van corticosteroïden dezelfde effectiviteit heeft als toepassing tweemaal daags. 42 Evenmin zijn bruikbare onderzoeken gevonden naar verschillen in effect tussen klasse-3- en -4-corticosteroïden onderling.

Hoewel geen onderzoek is gevonden naar de effectiviteit van klasse-3- vergeleken met klasse-4-corticosteroïden, lijkt het aannemelijk dat klasse-3-corticosteroïden minder effectief zijn dan klasse-4-corticosteroïden. De effecten van corticosteroïden in placebogecontroleerd onderzoek die in het systematisch overzicht van Mason et al. zijn opgenomen, waren als volgt: klasse-4-corticosteroïden (10 onderzoeken, 1264 deelnemers) SMD -1,56 (95%-BI -1,87 tot -1,26) en klasse-3- corticosteroïden (14 onderzoeken, 2011 deelnemers) SMD -0,89 (95%-BI -1,06 tot -0,72)

Bijwerkingen van corticosteroïden

Ter vergelijking van lokale bijwerkingen tussen vitamine-D-analogen en een klasse-3-corticosteroïd werden de data gepoold (n = 3778). De kans op het optreden van een bijwerking was kleiner bij gebruik van een corticosteroïd (risk difference 0,07; 95%-BI 0,02 tot 0,11). Hierbij moet worden opgemerkt dat de onderzoeksduur van de meeste onderzoeken kort was, waardoor geen uitspraak kan worden gedaan over bijwerkingen op langere termijn.

Men onderscheidt lokale en systemische bijwerkingen bij lokale toepassing van corticosteroïden. De kans op bijwerkingen neemt toe met de duur van de behandeling, de grootte van het behandelde oppervlak, de sterkte van het corticosteroïd, bij een dunner stratum corneum (gelaat, oogleden, genitaliën), bij een beschadigde of ontstoken huid en bij toepassing onder occlusie (hydrocolloïdverband, luier) of bij natuurlijke occlusie in huidplooien. Lokale bijwerkingen die relatief het vaakst voorkomen zijn: atrofie, striae, teleangiëctasieën en periorale en periorbitale dermatitis. Absorptie van corticosteroïden via de huid veroorzaakt systemische bijwerkingen, enerzijds door remming van de hypofyse-bijnieras met remming van de endogene cortisolproductie als gevolg waarvan onder andere groeiremming kan ontstaan en anderzijds door de directe werking van de corticosteroïden op enkele organen hetgeen onder meer tot osteoporose en Cushing-achtige verschijnselen kan leiden. Indien ze nog maar enkele weken bestaan, verdwijnen deze bijwerkingen in de regel binnen enkele weken na het stoppen van de applicatie van corticosteroïden; striae zijn echter irreversibel. De literatuur biedt onvoldoende gegevens om voor de verschillende klassen corticosteroïden het risico op deze bijwerkingen in te schatten, met onderscheid naar dosering, aard en lokalisatie van de huidaandoening, duur en wijze van applicatie en leeftijd van de patiënt. Conform het advies van de Nederlandse Vereniging van Dermatologie en Venereologie adviseert de werkgroep om bij lokale toepassing van corticosteroïden bij volwassenen wekelijks niet meer dan 100 gram van een corticosteroïd van klasse 3 of 50 gram van een corticosteroïd van klasse 4 te gebruiken. 42 Als deze maximumdoseringen niet worden overschreden en ook de richtlijnen voor controle bij lokale toepassing van corticosteroïden worden gevolgd, is het risico op systemische en irreversibele lokale bijwerkingen zeer klein.

Conclusie

Er is consistent bewijs dat lokale corticosteroïden effectiever zijn dan placebo. Hoewel er geen vergelijkend onderzoek is gevonden, lijkt het aannemelijk dat klasse-4-corticosteroïden effectiever zijn dan die uit klasse 3. Over de meerwaarde van tweemaal daagse boven eenmaal daagse applicatie en van het ene corticosteroïd binnen dezelfde klasse boven het andere, kan geen uitspraak worden gedaan. De kans op lokale bijwerkingen is bij het kortdurende gebruik van corticosteroïden kleiner dan bij het gebruik van vitamine-D-analogen.

Vitamine-D-analogen

Vitamine-D-analogen onderdrukken de productie van pro-inflammatoire cytokinen die een rol spelen bij het psoriatische inflammatoire proces, zoals interleukine, en induceren de vorming van anti-inflammatoire cytokinen. Een groot gedeelte van het antipsoriatische effect kan worden toegeschreven aan de remming van keratinocytenproliferatie en verhoogde differentiatie van keratinocyten. Tevens zijn er de immunomodulatoire effecten op T-cellen, Langerhanscellen en monocyten. 42

Bij het verschijnen van de vorige versie van deze standaard, in 2004, waren van de vitamine-D-analogen als monopreparaat calcipotriol en calcitriol in Nederland verkrijgbaar. Anno 2013 is in Nederland alleen calcitriolzalf nog op de markt. Wel is het combinatiepreparaat calcipotriol/betamethason na de vorige herziening op de markt gekomen voor de behandeling van chronische plaquepsoriasis. In augustus 2016 is calcipotriol als monopreparaat weer in Nederland beschikbaar gekomen

Voor het vaststellen van de plaats van vitamine-D-analogen, al dan niet in combinatie met corticosteroïden, hebben we de Cochrane-review van Mason et al. als bron gebruikt; voor de beschrijving van de algemene kenmerken van deze review zie bovenstaand detail.

Calcitriol

In placebogecontroleerd gerandomiseerd onderzoek (7 onderzoeken, n = 1140) was calcitriol werkzamer dan placebo (SMD, gecombineerd eindpunt -0,92; 95%-BI -1,54 tot -0,29). Een van de 7 onderzoeken gaf een veel positiever effect in de interventiegroep dan de overige onderzoeken. Bij verwijdering van deze studie uit de gepoolde analyse was het effect kleiner maar nog altijd statistisch significant (SMD -0,60; 95%-BI -0,78 tot -0,41). In 5 van de 7 onderzoeken betrof het een volwassen populatie, in 2 onderzoeken werd geen melding gemaakt van de leeftijd van de participanten. Alle onderzoeken richtten zich op een behandelingsresultaat tot maximaal 3 maanden. In 3 onderzoeken werden bijwerkingen bekeken. In 1 studie (n = 253) waren bij een gemiddeld gebruik van 6 gram per dag 4 gevallen van hypercalciëmie. In 2 van de 3 onderzoeken meldden ongeveer 15% van de participanten lokale bijwerkingen, zoals branderigheid. In één van deze onderzoeken, waarbij grote oppervlakken werden ingesmeerd werden geen lokale of systemische bijwerkingen gemeld.

Vergelijkend onderzoek waarbij calcitriol wordt gebruikt, is schaars. In een klein onderzoek (n = 30) werd geen statistisch significant verschil tussen calcitriol en betamethasondipriopionaat gevonden (SMD -0,19; 95%-BI -0,91 tot 0,53) evenmin als in een ander, groter gesponsord onderzoek (n = 258) tussen calcitriol en betamethasonvaleraat (SMD 0,21; 95%-BI -0,04 tot 0,45). Ook tussen calcipotriol en calcitriol werd geen verschil gezien (n = 261; SMD -0,41; 95%-BI -1,46 tot 0,64). Onderzoek waarin de effectiviteit van een combinatiebehandeling van calcitriol met een corticosteroïd werd vergeleken met een vitamine-D-analoog of een corticosteroïd als monotherapie, werd niet gevonden.

Combinatiepreparaat van calcipotriol en betamethason

Mason et al. (6 onderzoeken, n = 2264) concludeerden dat het combinatiepreparaat werkzamer is dan een placebo (SMD, gecombineerd eindpunt -1,44; 95%-BI -1,76 tot -1,12). Tweemaal daagse applicatie gaf een iets beter effect, maar dat was statistisch niet significant ten opzichte van een eenmaal daagse applicatie. Alle onderzoeken waren gesponsord door de farmaceutische industrie.

In een placebogecontroleerd gerandomiseerd onderzoek naar de behandeling van het behaarde hoofd was de combinatiebehandeling van calcipotriol met betamethason werkzamer dan placebo (2 onderzoeken, n = 854; SMD -0,97; 95%-BI -1,61 tot -0,32).

Vergelijkend onderzoek met het combinatiepreparaat versus monotherapie werd niet gevonden.

De combinatietherapie (calcipotriol met een corticosteroïd) versus een corticosteroïd werd vergeleken in 4 onderzoeken. In 3 gepoolde onderzoeken met combinatietherapie van calcipotriol met betamethasondipropionaat versus monotherapie met betamethasondipropionaat (n = 1026) was de combinatietherapie werkzamer (SMD -0,40; 95%-BI -0,52 tot -0,27). In 1 onderzoek (n = 122) met de combinatietherapie van calcipotriol met betamethason versus monotherapie met clobetasol was clobetasol werkzamer (SMD 0,45; 95%-BI 0,09 tot 0,81).

In een gepoolde analyse van onderzoeken naar de combinatietherapie met calcipotriol en betamethason versus monotherapie met betamethason op het behaarde hoofd was de combinatietherapie werkzamer (3 onderzoeken, n = 2444; SMD -0,18; 95%-BI -0,26 tot -0,10).

Bijwerkingen en langetermijneffecten

In de Cochrane-review zijn voor de bijwerkingen van vitamine-D-analogen de data gepoold. Hierbij werd de RD (risk-difference) als effectmaat genomen en als uitkomstmaat de kans op het optreden van een bijwerking. Vergelijking van monotherapie met een vitamine-D-analoog, veelal calcipotriol, met combinatietherapie met een vitamine-D-analoog en een corticosteroïd, liet een statistisch significant verschil zien ten gunste van de combinatiebehandeling (RD, kans op bijwerking, 0,06; 95%-BI 0,05 tot 0,08).

Patiënten op monotherapie met calcipotriol kunnen bijwerkingen ondervinden; meestal gaat het om een branderig gevoel en veelal roodheid op de plek van toepassing. Irritatie van de huid wordt met name gezien in de lichaamsplooien en in het gezicht. Hoewel het meeste onderzoek is gedaan met calcipotriol, mag aangenomen worden, dat er geen verschil is tussen het voorkomen van bijwerkingen bij calcitriol en calcipotriol. Over het langetermijneffect van het gebruik van vitamine-D-analogen is weinig bekend, omdat bijna alle onderzoeken niet langer duren dan 3 maanden. In incidentele gevallen is hypercalciëmie als gevolg van een overdosis waargenomen. Onder een maximale dosering van wekelijks 100 gram calcipotriol waren er geen significante effecten op het serumcalciumniveau, zelfs niet na 52 weken. 42

Conclusie

Er is, op grond van onderzoek met een maximale onderzoeksduur van 4 maanden, consistent bewijs dat vitamine-D-analogen bij gebruik op het lichaam effectiever zijn dan een placebo. In vergelijkend onderzoek lijken calcipotriol en calcitriol niet effectiever dan een klasse-3-corticosteroïd. Voor zowel psoriasis op het lichaam als op het behaarde hoofd werkt een combinatiebehandeling met calcipotriol en klasse-3-corticosteroïd beter dan monotherapie met een vitamine-D-analoog of een corticosteroïd. Lokale bijwerkingen (branderigheid en roodheid) van vitamine-D-analogen komen regelmatig voor; de kans hierop is kleiner als een combinatiebehandeling wordt toegepast.

Niet aanbevolen in de eerste lijn

Naar Samenvatting ›

We bevelen in de eerste lijn geen teerpreparaten aan, behalve de shampoo met koolteer voor de behaarde hoofdhuid. Daarnaast bevelen we ook ditranol en calcineurineremmers niet aan voor gebruik in de eerste lijn.

Details
Koolteer

De koolteerpreparaten pix lithanthracis en solutio carbonis detergens vinden toepassing bij de behandeling van psoriasis. Verondersteld wordt dat koolteer het aantal en de grootte van de epidermale cellen verminderd en daarmee de dikte van de epidermis, en dat het een anti-inflammatoire, vasoconstrictieve, jeukstillende en (zwak) antiseptische werking heeft. Bij dierproeven bleek koolteer een kankerverwekkend effect te hebben, maar in onderzoeken in de dermatologische setting zijn daarvoor nog nooit aanwijzingen gevonden. 54 Niettemin gelden strikte arbo-eisen voor de bereiding van teerpreparaten. Het middel is daardoor als zalf, pasta en crème slechts beperkt beschikbaar. Dat geldt niet voor de shampoo, want in die vorm is het als spécialité op de markt. De geur van koolteer, vooral als zalf, pasta of crème, wordt als onaangenaam ervaren. Het middel geeft blijvende bruinzwarte vlekken op textiel.

Koolteer maakt de huid gevoeliger voor licht. Deze eigenschap gebruikt men in de kliniek bij de Goeckerman-methode, waarbij applicatie van een teerhoudend preparaat na één tot twee uur gevolgd wordt door UVB. Koolteershampoo wordt soms bij psoriasis op de behaarde hoofdhuid toegepast als er behoefte bestaat aan een lokaal middel, maar er bezwaar is tegen het gebruik van een corticosteroïd of vitamine-D-analoog.

Onderzoek naar de werkzaamheid van koolteer bij psoriasis is schaars. In een systematische review naar werkzaamheid van lokale middelen bleek koolteershampoo een effect te hebben, vergelijkbaar met een placebo. Dit was gebaseerd op één onderzoek (n = 575). 55

Conclusie

Hoewel soms toegepast als shampoo op het behaarde hoofd, is er gebrek aan bewijs voor de werkzaamheid van koolteer bij psoriasis op het behaarde hoofd. Eén onderzoek laat een effect zien vergelijkbaar met een placebo.

De werkgroep meent dat er onvoldoende reden is om het gebruik van koolteershampoo te ontraden. 56

Ditranol

Ditranol remt ontstekingscellen en keratinocyten. Voor ditranol bestaan 2 doseringsregimes, namelijk eenmaal daagse applicatie met lange contactduur (tot 24 uur; de klassieke wijze van toepassing), en met korte contactduur (15 tot 45 minuten; de zogenaamde kortcontacttherapie). In beide gevallen wordt gestart met een lage concentratie. De concentratie wordt verhoogd en zo nodig weer verlaagd totdat duidelijk is wat de hoogste concentratie is waarbij de huidirritatie acceptabel is. Deze huidirritatie (branderigheid, pijn, jeuk, erytheem) op de psoriatische plaques en de omringende huid komt vaak voor. Ook kan een (tijdelijke) paarsbruine verkleuring van de behandelde en omringende huid, haar en nagels optreden, evenals (blijvend) van textiel. Naast deze bijwerkingen is de toepassing van ditranol ook beperkt door stabiliteitsproblemen van het preparaat (snelle oxidatie). In Nederland wordt het middel momenteel vrijwel alleen klinisch of in dagbehandeling toegepast bij patiënten die onvoldoende reageren op, of contra-indicaties hebben voor calcipotriol en corticosteroïden, foto(chemo)therapie, systemische therapieën en biologicals. 42

Conclusie

In de vorige versie van deze standaard werd geadviseerd ditranol te overwegen als alternatief voor calcipotriol en gold dat corticosteroïden onvoldoende effect of te veel bijwerkingen gaven. Gezien de bijwerkingen en de bewerkelijkheid van de toepassing, wordt gebruik van dit middel in de eerste lijn niet meer aanbevolen.

Calcineurineremmers

Calcineurineremmers worden ook wel lokale immuunmodulatoren of macrolactamderivaten genoemd. Ze remmen T-celactiviteiten en daarmee de productie van ontstekingsbevorderende cytokinen. In Nederland zijn 2 calcineurineremmers op de markt: tacrolimus en pimecrolimus. Tacrolimus is verkrijgbaar als zalf in concentraties van 0,03% en 0,1%; pimecrolimus als een crème in een concentratie van 1%. Lokale calcineurineremmers zijn in Nederland geregistreerd voor de behandeling van constitutioneel eczeem, niet voor toepassing bij psoriasis. Niettemin worden ze in de tweede lijn off-label voorgeschreven, vooral bij psoriasis in lichaamsplooien en gelaat.

Psoriasis op romp of extremiteiten

Ortonne et al. vergeleken in een gerandomiseerd enkelblind onderzoek bij 124 patiënten met milde tot matige plaque psoriasis (niet op het gelaat of in lichaamsplooien) 0,3% tacrolimus gel 2 maal daags, 0,5% tacrolimuscrème 2 maal daags en 0,005% calcipotriolzalf 2 maal daags. 57 Zij vonden na 12 weken behandeling geen statistisch significant verschil tussen de 3 groepen. In alle 3 de onderzoeksgroepen was er sprake van een duidelijke klinische verbetering ten opzichte van de uitgangssituatie. Placebogecontroleerd onderzoek van voldoende kwaliteit naar de werkzaamheid van calcineurineremmers bij psoriasis op andere plekken dan op het gelaat of in lichaamsplooien, werd niet gevonden.

Psoriasis in gelaat of lichaamsplooien

In een placebogecontroleerd gerandomiseerd dubbelblind onderzoek (n = 167) bleek dat tacrolimuszalf 0,1% 2 maal daags bij patiënten met psoriasis inversa en facialis effectiever is dan placebo (vrijwel verdwijnen van laesies na 8 weken bij 65% versus 32%; p = < 0,0001). 58 In een tweede placebogecontroleerd gerandomiseerd dubbelblind onderzoek bij patiënten met psoriasis inversa (n = 57) bleek dat ook pimecrolimuscrème 1% 2 maal daags gedurende 8 weken effectiever is dan placebo (SMD -1,07; 95%-BI -1,69 tot -0,45). 58 In een gerandomiseerd dubbelblind onderzoek (n = 28) bij patiënten met psoriasis in het gelaat, in lichaamsplooien en in het anogenitale gebied werd geen verschil gevonden in werkzaamheid en bijwerkingen na 6 weken tussen tacrolimuszalf 0,1% en clobetasolbutyraatzalf 0,05%. 59

In een gerandomiseerd dubbelblind onderzoek (n = 50) bij patiënten met psoriasis in het gelaat en in de genitofemorale regio was tacrolimuszalf 0,1% 2 maal daags werkzamer dan calcitriolzalf 2 maal daags gedurende 6 weken (target area score (TAS) 67% versus 51%; p < 0,05); vrijwel complete tot complete remissie 60% versus 33%; p < 0,05). 60

Er is geen bruikbaar onderzoek gevonden waarin tacrolimus en pimecrolimus onderling of met andere middelen dan bovengenoemde worden vergeleken.

De meest voorkomende bijwerking is een branderig gevoel direct na het aanbrengen. Deze bijwerking treedt bij de meeste patiënten alleen op bij aanvang van de therapie en verdwijnt bij voortzetting van de behandeling.

Conclusies

  • bij laesies in het gelaat en in de lichaamsplooien lijken tacrolimus en pimecrolimus werkzamer dan placebo en lijkt tacrolimus even werkzaam als een klasse-4-corticosteroïd en werkzamer dan calcitriol;
  • bij laesies op de romp en extremiteiten lijkt tacrolimus even werkzaam als calcipotriol;
  • alle conclusies zijn gebaseerd op telkens één onderzoek.

Toepassing van calcineurineremmers bij psoriasis (ook in gelaat en lichaamsplooien) in de eerste lijn wordt ontraden, omdat deze middelen niet voor deze indicatie zijn geregistreerd en er geen afweging is gemaakt tussen effectiviteit en veiligheid bij gebruik van deze middelen bij psoriasis (op lange termijn).

Applicatievorm

Naar Samenvatting ›
  • Bij de lokale behandeling heeft een zalfbasis de voorkeur, omdat een zalf werkzamer lijkt te zijn dan andere basissen, maar sommige patiënten vinden het prettiger een crème of gel te gebruiken. Het kan dan te overwegen zijn om ’s ochtends een crème en ’s avonds een zalf te gebruiken.
  • De voorkeur voor een zalfbasis is gebaseerd op ervaring. Naast het feit dat zalf minder snel intrekt, is die ook minder goed met water afwasbaar, dit in tegenstelling tot een crème.
  • Voor toepassing op de behaarde hoofdhuid is een lotion, emulsie of gel het meest geschikt. 
Details
Basis van het lokale middel

Bij de medicamenteuze behandeling van psoriasis met lokale middelen is, evenals bij andere huidaandoeningen, ook de dragende basis (het vehiculum) van belang waaraan het werkzame middel is toegevoegd. Zalven en crèmes worden het meest gebruikt. In het algemeen wordt aangenomen dat zalven effectiever zijn dan crèmes, maar het is raadzaam de keuze af te laten hangen van de voorkeur van de patiënt en de vochtigheidsgraad van de huid. Start met een crème op normale of vochtige huid en met een zalf op droge huid. Mogelijk wil de patiënt beide proberen om zelf te beoordelen wat het best bevalt.

Uit een vragenlijstonderzoek in de huisartsenpraktijk bij patiënten met psoriasis kwam naar voren dat patiënten het gevoel hebben dat artsen te weinig beseffen dat vooral de zalfbehandelingen onaangenaam zijn: de zalven hebben vaak een nare geur, het kost veel tijd om te smeren, patiënten voelen zich nooit schoon en de zalven geven vaak vlekken op kleding. 61

Crèmes zijn cosmetisch veel acceptabeler, vooral in het gelaat (een zalf geeft een glimmend gezicht), in de plooien en wanneer de medicatie over het hele lichaam wordt toegepast (bij gebruik van zalf plakt de kleding), maar kunnen de huid te veel indrogen als deze al erg droog is. Uit praktische overwegingen kan bij psoriasis ’s ochtends een crème en ’s avonds een zalf worden gebruikt.

Stapsgewijze behandeling

Naar Samenvatting ›
  • Stel samen met de patiënt de behandelvoorkeur en de behandeldoelen op, waarbij aan de orde komen:
    • ernst van de huidafwijkingen
    • invloed op de kwaliteit van leven
    • controles
    • verwachtingen en eigen inzichten van de patiënt
    • verandering van de behandeling (ander therapieregime, andere dosering) bij onvoldoende effect
  • Na afweging van de voor- en nadelen van de behandeling kan de patiënt ook besluiten daarvan af te zien.
  • Als de patiënt instemt met behandeling, dan is uitleg en mondelinge en schriftelijke instructie over het smeren belangrijk voor een optimaal effect.
    • Zie tabel 1 voor een hulpmiddel ter bepaling van de hoeveelheid te gebruiken zalf/crème per lichaamsdeel, uitgedrukt in het aantal vingertopeenheden.
    • Zie tabel 2 voor de maximale weekdosering van vitamine-D-analogen en corticosteroïden.
  • Volg vervolgens het stappenplan (tabel 3), waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen:
    • volwassenen met erupties op andere locaties dan het gelaat of lichaamsplooien
    • volwassenen met erupties in het gelaat of lichaamsplooien, en kinderen

Tabel 1 Hoeveelheid te gebruiken crème of zalf per applicatie

Aantal vingertopeenheden* per keer smeren

Leeftijd

Hoofd en hals

Arm en hand

Been en voet

Romp (voorkant)

Rug en billen

Hele lichaam

> 10 jaar

2,5

4 (alleen hand: 1)

8 (alleen voet: 2)

7

7

40,5

6-10 jaar

2

2,5

4,5

3,5

5

24,5

3-5 jaar

1,5

2

3

3

3,5

18

* E en vingertopeenheid komt ongeveer overeen met 0,5 gram.
†Dit komt overeen met 140 gram zalf/crème per week bij 1 dd smeren.

Details
Vingertopeenheid als maat voor hoeveelheid zalf

De vingertopeenheid (VTE) als maat voor de hoeveelheid zalf wordt geadviseerd in de JGZ-richtlijn Huidafwijkingen en in de NVDV-richtlijn Constitutioneel eczeem (in herziening). De KNMP gebruikt de VTE bij de gebruiksinstructie voor lokale corticosteroïden voor patiënten, omdat patiënten of te dik smeren en dat zorgt voor bijwerkingen of te dun, waardoor het middel onvoldoende werkzaam is. 43 Hoewel bedoeld voor toepassing bij corticosteroïden, is dit hulpmiddel ook bruikbaar voor andere crèmes/zalven.

Stappenplan

De standaard hanteert, conform de vorige versie van deze standaard, een stappenplan. Dit geeft houvast en sluit aan bij de werkwijze van de huisarts. Op basis van nieuwe inzichten, beschikbaarheid van nieuwe geneesmiddelen en het niet meer beschikbaar zijn van sommige geneesmiddelen is het stappenplan herzien. Het stappenplan is tot stand gekomen op basis van consensus in de werkgroep.

De Cochrane-review over topicale medicatie, de richtlijn psoriasis van de NVDV en een Gebu-artikel over de lokale behandeling van psoriasis vulgaris 62 hebben hierbij als belangrijkste bronnen gediend.

De onderstaande uitgangspunten zijn gehanteerd bij de inhoud van dit stappenplan.

  • Lokalisatie van de afwijkingen. Bij de behandeling is gekozen voor een indeling in twee patiëntengroepen omdat de huid niet overal dezelfde bouw heeft (gelaat) en omdat er natuurlijke occlusie van de huid kan bestaan (huidplooien), waardoor de kans op bijwerkingen toeneemt. Het stratum corneum van het gelaat en oogleden is dunner, waardoor de kans op bijwerkingen toeneemt met de duur van de behandeling, de grootte van het behandelde oppervlak en de sterkte van het corticosteroïd. Dit is ook het geval bij een beschadigde of ontstoken huid en bij toepassing onder occlusie (hydrocolloïdverband, luier) (zie details Voorkeursmiddelen).
  • Effectiviteit. Om remissie te bewerkstelligen wordt bij een eerste behandeling met het meest effectieve middel (stap 1) met de minste potentiële bijwerkingen gestart. Onvoldoende effectiviteit kan een reden zijn om een werkzamer middel met een groter risico op bijwerkingen te geven (stap 2).
  • Bijwerkingen. De keus voor een effectief middel wordt mede bepaald door het risico op bijwerkingen. De duur van een behandeling is in het stappenplan beperkt, evenals de maximale dosis, zodat de kans op bijwerkingen zo klein mogelijk wordt.
  • Patiëntenperspectief. Bij vervolgbehandelingen, zoals bijvoorbeeld bij een opleving van de huidafwijkingen, zal patiëntenvoorkeur mede een rol spelen bij de keuze van het middel. Ook gebruiksgemak speelt hierbij een rol.
  • Veiligheid en ervaring.
  • Kosten.
Basisbehandeling
Naar Samenvatting ›
  • Geef altijd een indifferent middel, zoals cetomacrogolzalf FNA, lanettezalf FNA, vaselinecetomacrogolcrème FNA, vaselinelanettecrème FNA, koelzalf FNA of cetomacrogolcrème FNA. De voorkeur van de patiënt speelt een belangrijke rol in de keuze van het indifferente middel. Uit ervaring blijkt dat een indifferent middel bij psoriasis een gunstig effect op de huid heeft (vermindering schilfering, versterking barrièrefunctie, hydratatie en vermindering irritatie).
  • Breng het indifferente middel niet gelijktijdig met een eventueel lokaal corticosteroïd of vitamine-D-analoog aan, maar bijvoorbeeld 1 uur of langer erna.
Details
Gebruik van emolliens (indifferente therapie) bij psoriasis

Wereldwijd wordt het gebruik van een emolliens bij psoriasis geadviseerd, hoewel er weinig onderzoek is gedaan naar de effecten daarvan en er geen onderzoek gedaan is naar verschillen tussen de verschillende soorten verzachtende, hydrofobe en hydraterende middelen, zoals zalven, oliën en crèmes. Wel is in een klein onderzoek aangetoond dat de relapskans na corticosteroïdgebruik kan verminderen met het gebruik van een emolliens. 63 In een ander onderzoek werd een steroïdsparend effect gevonden bij gebruik van een water in olie emolliens bij chronische plaquepsoriasis. 64 Ook zou witte zachte paraffine het Köbner-fenomeen bij psoriasis kunnen verminderen. 65 In twee overzichtsartikelen 66 67 wordt het gebruik van een emolliens aangeraden als adjuvans om schilfering te verminderen, de barrièrefunctie te versterken, de huid te hydrateren en irritatie te verminderen, met name bij psoriasis in de genitaalstreek en de plooien, bij zwangerschap en bij patiënten met een droge huid.

Conclusie

Er is weinig tot geen goed onderzoek gedaan naar gebruik van emollientia bij psoriasis, maar gezien de bijna volledige afwezigheid van bijwerkingen en het te verwachten gunstige effect, moet het gebruik van een emolliens altijd onderdeel zijn van de behandeling.

Ontschilfering
Naar Samenvatting ›

Overweeg een dikke schilferlaag te behandelen met een ontschilferingsmiddel voordat aan het medicamenteuze stappenplan wordt begonnen. Bij weinig schilfering kan deze stap worden overgeslagen.

Ontschilfering kan effect hebben op de hoeveelheid klachten (minder jeuk) en zorgt waarschijnlijk ook voor een betere werkzaamheid van andere topicale behandelingen omdat de penetratie beter is. Adviseer de schilfers voorzichtig te verwijderen, omdat beschadiging van de huid psoriasis kan verergeren. Meestal verdwijnt de schilferlaag met behandeling binnen 2 tot 3 dagen.

Ontschilferen kan met:

  • een indifferente vette zalf of olie, eventueel onder occlusie. Als de schilferlaag zich op de behaarde hoofdhuid bevindt is een optie om de vette zalf aan te brengen voor de nacht en door middel van een badmuts in te laten weken. De dag erna kunnen de schilfers voorzichtig worden uitgekamd en de zalf uitgewassen.
  • salicylzuur 10% in een vette crème of zalf. Dit kan zowel op de behaarde hoofdhuid als elders op het lichaam gebruikt worden. Bij gebruik op de behaarde hoofdhuid ’s avonds aanbrengen en ‘s ochtends de schilfering voorzichtig uitkammen en haren wassen met normale shampoo. Eventueel kan voor de hoofdhuid hierna een behandeling met koolteershampoo volgen.
Details
Waarom deze aanbeveling

Ondanks de (zeer) lage kwaliteit van bewijs is het te overwegen om ontschilferingsmiddelen in te zetten bij de behandeling van een dikke schilferlaag bij psoriasis. Het is aannemelijk dat het verwijderen van de schilferlaag een positief effect op de behandeling heeft. De voorbehandeling met ontschilferingsmiddelen hoeft slechts kortdurend te zijn: gemiddeld wordt de schilferlaag in 3 dagen dunner (aantal dagen op basis van consensus werkgroep). Dit effect kan door arts of patiënt zelf gemonitord worden. Vanwege de bekendheid van de huisarts met het middel salicylzuur is dit het middel van eerste keus in de eerste lijn. De keuze voor een applicatievorm is afhankelijk van de locatie van de huidafwijkingen (onder andere: wel of niet behaarde hoofdhuid) en in belangrijke mate ook van de voorkeur van de patiënt.

Van bewijs naar aanbeveling

Gewenste en ongewenste effecten

De verschillende ontschilferingsmiddelen lijken wel (iets) effectiever dan een placebo bij psoriasis, maar de kwaliteit van het bewijs is zeer laag. De toevoeging van een ontschilferingsmiddel (salicylzuur) aan een corticosteroïdbehandeling lijkt een hogere effectiviteit te hebben, maar de verschillen liggen rond de grens van klinische relevantie.

Kwaliteit van bewijs

De kwaliteit van het bewijs is laag tot zeer laag. Er werd afgewaardeerd voor indirect bewijs, omdat het niet altijd duidelijk is of het wel een eerstelijns populatie is; voor onnauwkeurigheid, in verband met soms (zeer) kleine onderzoeksgroepen; en voor publicatiebias, omdat de farmacie vaak betrokken is bij de onderzoeken.

Waarden en voorkeuren van patiënten

Waarschijnlijk vinden de meeste patiënten het prettig wanneer de schilfering van hun huid minder is. We verwachten weinig variatie in de voorkeuren van de patiënten.

Kosten

De kosten voor salicylzuur 5% en 10% zijn rond de 9 euro per tube van 30 gram. De kosten voor ureumzalf zijn gemiddeld 11,63 euro per tube van 100 gram (exclusief afleverkosten) (zie medicijnkosten.nl). Raadpleeg desgewenst de apotheker.

Aanvaardbaarheid

Het is algemeen aanvaard om ontschilferingsmiddelen te gebruiken bij psoriasis.

Haalbaarheid

Ontschilferingsmiddelen zijn verkrijgbaar via de apotheek (zonder recept).

Samenvatting van bewijs
Uitgangsvraag

Is een ontschilferingsmiddel (zoals salicylzuur 5%, salicylzuur 10%, 25% cetiol V, ureum) (vergeleken met placebo) of een combinatie van een ontschilferingsmiddel met een corticosteroïd (vergeleken met alleen een corticosteroïd) aan te bevelen bij patiënten met psoriasis? Zie de PICO-tabel.

PICO

Patiënten

Patiënten met psoriasis

Interventie – Vergelijking I

Ontschilferingsmiddel (bijv. salicylzuur 5%, salicylzuur 10%, 25% cetiol V, ureum) vs. placebo

Interventie – Vergelijking II

Combinatie ontschilferingsmiddel (bijv. salicylzuur 5%, salicylzuur 10%, 25% cetiol V, ureum) met corticosteroïd vs. corticosteroïd alleen

Uitkomstmaten

Effectiviteit ontschilfering

Patiënttevredenheid

Bijwerkingen

Toxiciteit / veiligheid

 

Klinisch relevante verschillen voor de verschillende uitkomstmaten

De werkgroep heeft de volgende klinisch relevante verschillen bepaald:

  • effectiviteit ontschilfering: een verschil van 20% tussen de groepen
  • effectiviteit ontschilfering aan de hand van de Investigator Global Assessment (IGA): De IGA heeft een schaal van 0 tot en met 4, waarbij een lagere score beter is. Een verschil van ≥ 0,75 punt wordt door de werkgroep als klinisch relevant gezien.
  • alle uitkomstmaten: een Odds Ratio (OR) of Relatief Risico (RR) < 0,8 of > 1,25

Achtergrond

Bij psoriasis, vooral bij psoriasis en plaque en bij psoriasis op de behaarde hoofdhuid, is veelal sprake van een dikke schilferlaag. Er kan voor gekozen worden deze schilferlaag met topicale middelen te behandelen. In verschillende onderzoeken worden meerdere doelen van ontschilfering beschreven: het verzachten/hydrateren van het stratum corneum, het ontschilferen van hyperkeratotische plaques, het verminderen van jeuk en ongemak, het verbeteren van de barrièrefunctie en ook het verbeteren van de penetrantie van topicale therapieën waardoor de werkzaamheid van deze therapieën zou verbeteren. In de tweede lijn worden keratolytica ook wel gebruikt ter verbetering van de werking van lichttherapie. 68

 In de meeste internationale richtlijnen wordt het starten van een ontschilferingsmiddel als optie ter overweging gegeven bij het bestaan van een dikke schilferlaag. Sommige richtlijnen geven aan ontschilfering te overwegen als initiële behandeling na vier weken onvoldoende resultaat geeft. 69 Ook wordt in sommige gevallen de optie gegeven een corticosteroïd met een ontschilferingsmiddel te combineren en langduriger toe te passen. 70 Salicylzuur is het meest genoemde middel, gevolgd door ureum. Bij psoriasis op de behaarde hoofdhuid is koolteershampoo een optie. Ontschilferingsmiddelen worden dus in sommige gevallen nuttig geacht. Er is onduidelijkheid over wanneer deze toe te passen en welke middelen hiervoor te gebruiken.

Methoden

Er is een systematische literatuurzoekactie naar systematische reviews (SR’s) en gerandomiseerde gecontroleerde patiëntonderzoeken (RCT’s) uitgevoerd in Pubmed en Embase in februari 2023, met een update in maart 2023.

Resultaten

Resultaat zoekactie

De zoekactie leverde 3 SR’s op naar ontschilferingsmiddelen bij psoriasis. 68 53 72 Een aanvullende search na de zoekdatum van dit literatuuronderzoek leverde geen aanvullende RCT’s op. De update in maart 2023 leverde geen nieuwe onderzoeken op.

Onderzoekskarakteristieken

Jacobi 2015: 60 onderzoeken naar de rol van keratolytica en verzachtende crèmes (emollientia) in de behandeling van psoriasis. 68 Eén van de onderzoeken voldeed aan vergelijking I en drie ervan voldeden aan vergelijking II in de PICO (zie tabel X1).

Mason 2013: Cochrane review over lokale behandeling van chronische psoriasis en plaque, waaronder ook psoriasis op de behaarde hoofdhuid, waarin 177 RCT’s geïncludeerd over dit onderwerp. 53 Eén van deze RCT’s voldeed aan vergelijking I in de PICO voor psoriasis en plaque en 1 RCT voldeed aan vergelijking I in de PICO voor psoriasis op de behaarde hoofdhuid (zie tabel X1).

Schlager 2016: (aanvullende) Cochrane review specifiek over lokale behandeling van psoriasis op de behaarde hoofdhuid, waarin 59 RCT’s geïncludeerd over dit onderwerp. 72 Vier RCT’s uit deze review voldeden aan vergelijking II in de PICO (zie tabel X1).

Effectiviteit en bijwerkingen

Zie tabel X2 , tabel X3, tabel X4, tabel X5 en tabel X6 voor de samenvatting van de resultaten.

Conclusies
  • We zijn onzeker over het effect en bijwerkingen van koolteer, ureum en salicylzuur vergeleken met placebo bij psoriasis (al dan niet op de behaarde hoofdhuid) (kwaliteit van bewijs is zeer laag).
  • Er is mogelijk een klein positief effect bij gebruik van salicylzuur met een corticosteroïd ten opzichte van een corticosteroïd alleen bij psoriasis (kwaliteit van bewijs is laag).
  • Er werden geen onderzoeken gevonden met de uitkomstmaten patiënttevredenheid en toxiciteit/ veiligheid.
Volwassenen met erupties op andere locaties dan gelaat of lichaamsplooien
Naar Samenvatting ›

Volg onderstaand stappenplan. Pas dit stappenplan desgewenst ook toe bij psoriasis op de behaarde hoofdhuid.

  • Stap 1
    • Start met een klasse-3-corticosteroïd als monotherapie gedurende 4 weken, eenmaal daags dun aan te brengen, bijvoorbeeld betamethasonvaleraat 0,1% zalf, crème, schuim, emulsie of lotion, of een ander klasse-3-preparaat.
  • Stap 2
    • Kies bij onvoldoende effect van stap 1 (ondanks goede therapietrouw) voor een combinatiebehandeling van een vitamine-D-analoog met het klasse-3-corticosteroïd, gedurende 4 weken: een vitamine-D-analoog, bijvoorbeeld calcitriolzalf 3 microg/g of calcipotriolzalf 50 microg/g, eenmaal daags ’s ochtends; het klasse-3-corticosteroïd eenmaal daags ’s avonds.
    • Overweeg om deze combinatiebehandeling te geven in de vorm van een (duurder) combinatiepreparaat calcipotriol/betamethason (diproprionaat) 50/500 microg/g, eenmaal daags dun aan te brengen gel of zalf, als dit meerwaarde voor de patiënt heeft. De gel is ook geschikt voor toepassing op het behaarde hoofd.
  • Stap 3
    • Ga bij onvoldoende effect van stap 2 (ondanks goede therapietrouw) over op monotherapie met een klasse-4-corticosteroïd (dus zonder calcipotriol) gedurende 4 weken, eenmaal daags dun aan te brengen, bijvoorbeeld clobetasolpropionaat 0,05% zalf, crème, lotion, shampoo of schuim.
    • Gebruik bij een enkele hardnekkige laesie desgewenst een klasse-3-corticosteroïd onder occlusie. Breng dit (bijvoorbeeld onder een hydrocolloïd verband) om de 3 dagen aan gedurende maximaal 2 weken.
Tabel 2 Maximaal toe te passen hoeveelheid corticosteroïden en vitamine-D-analoog per week bij langdurig gebruik

Leeftijdsgroep

Klasse 2

Klasse 3

Vit-D-analoog

Klasse 4

Volwassenen en kinderen > 10 jaar

100 g

100 g

100 g

50 g

Kinderen 2-10 jaar

60 g

50 g

50 g (< 6 jaar 30 g)

Niet toepassen

 

Tabel 3 Basisbehandeling en stappenplan

Basisbehandeling

  • Behandel altijd met een indifferent middel.
  • Bij milde psoriasis is dat soms voldoende.
  • Breng het indifferente middel niet tegelijkertijd met een eventueel lokaal corticosteroïd of vitamine-D-analoog aan, maar bijvoorbeeld 1 uur of langer erna.

 

Ontschilfering

Overweeg bij een dikke schilferlaag eerst te ontschilferen met een indifferente vette zalf of acetylzuur 10% in een vette crème of zalf. Op de behaarde hoofdhuid is koolteershampoo een optie voor lichte vormen van psoriasis bij volwassenen en kinderen. Pas koolteershampoo de eerste 10 dagen om de 2 dagen toe, daarna ten minste 2 of 3 maal per week, totdat het resultaat minder frequente behandeling toelaat. 

Stappenplan lokale medicamenteuze behandeling

Volwassenen met erupties op het behaarde hoofd of andere locaties dan gelaat en/of lichaamsplooien

Stap 1

Klasse-3-corticosteroïd, eenmaal daags, gedurende 4 weken

Stap 2
Bij onvoldoende effect stap 1: combinatiebehandeling met vitamine-D-analoog in de ochtend en een klasse-3-corticosteroïd in de avond gedurende 4 weken. Overweeg of het (duurdere, eenmaal daags aan te brengen) combinatiepreparaat meerwaarde heeft voor de patiënt.

Stap 3
Bij onvoldoende effect stap 2: monotherapie met klasse-4-corticosteroïd (dus zonder calcipotriol), eenmaal daags, gedurende 4 weken. Overweeg bij hardnekkige schilfering een klasse-3-corticosteroïd onder occlusie.

Volwassenen met erupties in het gelaat en/of in de lichaamsplooien, en kinderen

Stap 1
Klasse-2-corticosteroïd, eenmaal daags, gedurende 4 weken

Stap 2
Bij onvoldoende effect stap 1: combinatiebehandeling met vitamine-D-analoog in de ochtend en een klasse-2-corticosteroïd in de avond gedurende 4 weken

Volwassenen met erupties in gelaat en/of lichaamsplooien, en kinderen
Naar Samenvatting ›

Volg onderstaand stappenplan.

  • Stap 1
    • Start met een klasse-2-corticosteroïd als monotherapie gedurende 4 weken, eenmaal daags dun aan te brengen, bijvoorbeeld triamcinolonacetonidezalf 0,1%, crème, vaselinecrème of smeersel, of hydrocortisonbutyraatcrème 0,1%, vetcrème, emulsie, gel of lotion.
  • Stap 2
    • Ga bij onvoldoende effect van stap 1 over op een combinatiebehandeling van een vitamine-D-analoog met het klasse-2-corticosteroïd gedurende 4 weken: een vitamine-D-analoog, zoals calcitriolzalf 3 microg/g of calcipotriolzalf 50 microg/g, eenmaal daags ’s ochtends; het klasse-2-corticosteroïd eenmaal daags ’s avonds.
Behandeling behaarde hoofdhuid
Naar Samenvatting ›

Op de behaarde hoofdhuid is koolteershampoo een optie voor lichte vormen van psoriasis bij volwassenen en kinderen. Pas koolteershampoo als volgt toe.

  • Maak het haar nat, masseer de shampoo in, laat ten minste 30 seconden inwerken, spoel uit; herhaal dit aansluitend nog eenmaal.
  • Doe dit de eerste 10 dagen om de 2 dagen, daarna ten minste 2 of 3 maal per week totdat het resultaat minder frequente behandeling toelaat.
  • De behandeling kan gecombineerd worden met gewone shampoo om het haar te wassen.
Vervolgbehandeling en adviezen na (acceptabele) remissie
Naar Samenvatting ›
  • Adviseer om niet te lang en te heet te douchen of te baden en weinig zeep te gebruiken.
  • Handhaaf het dagelijks gebruik van indifferente middelen (zie tabel 3).
  • Ga bij voldoende resultaat door met het betreffende medicamenteuze middel op ‘zo nodig’ basis. Kies daarom bij voldoende resultaat met een corticosteroïd na maximaal 4 weken voor een intermitterende behandeling, tot het minimale aantal dagen, waarbij het resultaat voldoende blijft.
  • Als leidraad kan het op consensus gebaseerde basisafbouwschema corticosteroïden dienen (tabel 4).
  • Wijs de patiënt bij verzoek om een herhaalrecept op de onwenselijkheid van continu dagelijks gebruik van corticosteroïden vanwege de kans op bijwerkingen en het relatief ongevoelig worden van de psoriasisplekken voor deze middelen. Over het effect van toepassing van vitamine-D-analogen op lange termijn is weinig bekend.
Tabel 4 Basisafbouwschema corticosteroïden, bij een eenmaal daagse applicatie

 

Week 1

Week 2

Week 3

Week 4

Week 5

Week 6

Week 7

Zaterdag

i

i

i

i

i

i

i

Zondag

c

i

i

i

i

i

i

Maandag

c

c

i

i

i

i

i

Dinsdag

c

c

c

i

i

i

i

Woensdag

c

c

c

c

i

i

i

Donderdag

c

c

c

c

c

i

i

Vrijdag

c

c

c

c

c

c

i

c: insmeren met corticosteroïdzalf of -crème.
i: insmeren met indifferente middelen.

Controles

Naar Samenvatting ›
  • Maak een controleafspraak:
    • 4 weken na de start van de behandeling
    • 2 weken na de start van de behandeling bij gebruik van een corticosteroïd onder occlusie of bij gebruik van middelen ter ontschilfering; zet bij onvoldoende ontschilfering het ontschilferingsmiddel nog 1 week voort
  • Ga bij onvoldoende resultaat en voldoende therapietrouw over op een volgende stap. Spreek daarna steeds een vierwekelijkse controle af, en stel zo nodig de behandelwijze bij tot het behandeldoel is bereikt.
  • Ga bij de controle na of het behandeldoel is bereikt en vraag naar de tevredenheid over de behandelwijze en de therapietrouw. 
  • Indien werk een rol speelt bij het beloop van de psoriasis, dan is overleg met de bedrijfsarts gewenst.
  • Ga na of het de patiënt lukt de lokale middelen op alle aangedane delen van het lichaam aan te brengen; overweeg bij problemen de thuiszorg in te schakelen.
  • Controleer patiënten bij chronisch gebruik van lokale middelen jaarlijks.

Consultatie en verwijzing

Naar Samenvatting ›

Dermatoloog

Overweeg verwijzing naar een dermatoloog voor:

  • intensivering van de lokale behandeling, de mogelijkheid voor lichttherapie of systemische therapie
  • nagelpsoriasis indien dit grote invloed heeft op de levenskwaliteit

Verwijs naar een dermatoloog bij de volgende indicaties:

  • onzekerheid over de diagnose psoriasis. Verwijzen heeft de voorkeur boven teledermatologie, omdat een goede diagnose à vue beter te stellen is, vooral wanneer de diagnose niet duidelijk is 
  • onvoldoende of niet bereiken van de behandeldoelen met lokale therapie volgens het stappenplan
  • erytrodermie en andere gevallen waarbij > 5% van het lichaamsoppervlak is aangedaan, omdat dan eerder systemische therapie is geïndiceerd
  • (gegeneraliseerde) psoriasis pustulosa
  • psoriasis guttata met onvoldoende verbetering met lokale therapie na 2-4 weken

Reumatoloog

  • Verwijs patiënten naar of consulteer een reumatoloog bij patiënten met psoriasis en een (ongedifferentieerde) artritis die langer aanhoudt dan drie weken, of eerder indien er een sterk vermoeden is van artritis psoriatica (zoals bij een oligoartritis bij psoriasis) (zie NHG-standaard Artritis).
  • Verwijs patiënten met psoriasis en vermoeden van axiale spondyloartritis naar de reumatoloog, bijvoorbeeld als klachten minstens drie maanden dagelijks aanwezig zijn (zie voor andere kenmerken van spondyloartritis NHG-standaard Aspecifieke lagerugpijn).
Details
Behandelingsmogelijkheden in de tweede lijn

Naast de lokale therapie kan psoriasis behandeld worden met intensieve lokale therapie (met ditranol of teerpreparaten eventueel in dagbehandelingscentra of tijdens opname), lichttherapie, systemische therapie of biologicals. Hoewel de behandeling met deze middelen en de follow-up onder verantwoordelijkheid van de dermatoloog plaatsvindt, worden hier aandachtspunten vermeld voor de huisarts.

In het kort worden hieronder de tweedelijnsbehandelingen besproken, en veelvoorkomende bijwerkingen van de tweedelijnsmiddelen (zie voor uitgebreide informatie de NVDV-Richtlijn Psoriasis, de Richtlijn Verantwoord gebruik van biologicals, en het Gebu-artikel over systemische behandeling bij psoriasis vulgaris). 73

Lichttherapie, thuisbehandeling

Lichttherapie kan een zeer effectieve behandeloptie zijn voor matige tot ernstige vormen van psoriasis vulgaris. Lichttherapie induceert een verscheidenheid aan biologische effecten die waarschijnlijk bijdragen aan het antipsoriatisch effect. UV-geïnduceerde immuunsuppressie speelt een belangrijke rol. Het begin van de klinische effecten vindt plaats binnen 2 à 3 weken. Smalspectrum ultraviolet licht type B (UVB) wordt aanbevolen als eerste keuze; psoralenen plus ultraviolet licht type A (PUVA) wordt aanbevolen als UVB niet doeltreffend genoeg is. Het principe van PUVA-therapie is dat vlak voor de behandeling, variërend van 1,5 tot 3 uur afhankelijk van het preparaat, een tablet of capsule wordt ingenomen die psoralenen bevat Deze psoralenen maken de huid extra gevoelig voor UVA-licht, waardoor de therapie beter werkt. Orale PUVA (waarbij de psoralenen oraal worden ingenomen) is geassocieerd met een verhoogd risico op huidkanker en dat geldt waarschijnlijk ook voor lokale PUVA (waarbij psoraleen in een crème lokaal wordt aangebracht), bad-PUVA (tevoren een bad te nemen, waarin psoraleen is opgelost) en UVB. De uitvoerbaarheid van de therapie wordt soms beperkt door logistieke, financiële en personele beperkingen. Vanuit het kostenperspectief heeft lichttherapie een goede kostenbatenverhouding. Echter, de tijdsinvestering en het verlies van arbeidsuren van de patiënt zijn hierbij buiten beschouwing gelaten. Thuisbelichting met UVB (PUVA is niet geschikt voor deze indicatie) lijkt hier in belangrijke mate aan tegemoet te komen. Diverse prospectieve studies laten een positief effect op psoriasis zien van thuisbehandeling met UVB. Het behandeleffect is vergelijkbaar met dat van poliklinische behandeling. Patiënten ervaren thuisbehandeling als minder belastend. Thuisbehandeling wordt door patiënten daarom geprefereerd boven poliklinische lichtbehandeling. Voor de aanvragen van thuisbehandeling dient de vergoeding gecontroleerd te worden.

Thuisbelichting vindt in Nederland drie tot vier maal per week plaats volgens een vooraf opgesteld schema (beschikbaar bij de thuiszorginstellingen). De duur van de behandeling is in het algemeen ongeveer drie maanden en de controles vinden plaats bij de dermatoloog. Het optreden van bijwerkingen is bij thuisbehandeling en poliklinische behandeling vergelijkbaar. Bijwerkingen kunnen zijn: mild erytheem, ernstig erytheem, branderig gevoel en blaarvorming. Het percentage patiënten dat tijdens de gehele behandeling minstens één keer een dergelijke bijwerking krijgt is hoog.

Methotrexaat

Methotrexaat wordt het meest frequent gebruikt voor de behandeling van matige tot ernstige plaquepsoriasis, die niet voldoende kan worden behandeld met topicale therapie en/of fototherapie, en daarnaast bij artritis psoriatica of bij pustuleuze of erytrodermatische vormen.

De effectiviteit van methotrexaat neemt toe bij een langere behandelduur. Daarom is methotrexaat vooral een effectieve optie als onderhoudsbehandeling voor langere duur. De toepassing wordt beperkt door ernstige bijwerkingen, zoals hepatotoxiciteit, beenmergsuppressie, gastro-intestinale ulcera en zeer zelden ernstige idiosyncratische reacties. Door goede patiëntselectie, goede patiëntinformatie, strikte monitoring, het gebruik van de laagste effectieve dosis en de toevoeging van foliumzuur, kan een acceptabel veiligheidsprofiel worden bereikt voor behandeling met methotrexaat. Bij herhaalrecepten voor methotrexaat is oplettendheid geboden, omdat het om weekdoseringen gaat en niet om dagdoseringen. In het verleden zijn hierdoor fatale fouten opgetreden.

Ciclosporine

Ciclosporine wordt vooral gebruikt als een kortetermijntherapie voor twee à vier maanden tot maximaal twee jaar; behandelingskuren kunnen met tussenpozen worden herhaald. Minder vaak wordt het gebruikt voor continue, langdurige therapie.

Acitretine

Acitretine, een retinoïde, kan worden gebruikt bij matige tot ernstige vormen van psoriasis waarbij lokale behandelingen of lichttherapie onvoldoende effectief zijn, en daarnaast bij erytrodermatische of pustuleuze psoriasis. Daarnaast kan acitretine effectief zijn bij palmoplantaire psoriasis. Ook te geven in combinatie met lichttherapie.

Fumaraten 

Fumaraten kunnen worden gegeven als inductietherapie voor patiënten met matige tot ernstige chronische plaque type psoriasis en ook als onderhoudsbehandeling. Fumaraten zijn te overwegen als eerstekeus systemische monotherapie. Fumaraten hebben een goed veiligheidsprofiel op de lange termijn. De toepasbaarheid wordt echter beperkt door de bijwerkingen (diarree, flushingverschijnselen) en het risico op lymfopenie. Fumaraten zijn in Nederland niet als geneesmiddel geregistreerd.

Biologicals

Biologicals zijn geneesmiddelen, geproduceerd op basis van recombinante DNA-technologie, tegen immuunmediatoren, -receptoren of -cellen en/of oplosbare immuunreceptoreiwitten. Behandeling met biologicals komt in aanmerking als de psoriasis ernstig is en niet of onvoldoende reageert op de gebruikelijke systemische behandelingen of deze te veel bijwerkingen geven. Biologicals zijn erg duur, variërend van circa 15.000 tot 30.000 euro per jaar. Daarom zijn er bepaalde voorwaarden gesteld aan de vergoeding. Om zorgvuldig gebruik van deze middelen te bevorderen, is de richtlijn Verantwoord gebruik van biologicals ontwikkeld. Tumornecrosefactor-alfa (TNF-a) en interleukineremmers zijn potente pro-inflammatoir cytokines die een centrale rol kunnen spelen bij vele auto-immuunziekten. TNF-a blijkt proefondervindelijk een centrale rol te spelen bij vele auto-immuunziekten. Bij blokkade van TNF-a is sprake van verschillen tussen verschillende TNF-blokkers, door aangrijpen op verschillende epitopen en afhankelijk van de aard van de binding en het TNFa-biologicalcomplex.

De volgende biologicals kunnen worden gebruikt bij de behandeling van psoriasis: etanercept, adalimumab, infliximab (TNF-alfa-blokkers) en ustekinumab (interleukine-12/23-remmer).

Samenwerking 

Naar Samenvatting ›

Huisartsen en dermatologen zorgen voor goed gedocumenteerde verwijs- respectievelijk terugverwijsbrieven, ontleend aan de Richtlijn gegevensuitwisseling huisarts en specialist.

Systemische therapie 

Naar Samenvatting ›

Bij de start van een systemische therapie stellen dermatologen de huisarts zo spoedig mogelijk hiervan op de hoogte vanwege mogelijke bijwerkingen of interacties met andere medicatie (zie kader Aandachtspunten bij toepassing van systemische middelen in de 2e lijn). 

Aandachtspunten bij toepassing van systemische middelen in de tweede lijn

Naar Samenvatting ›

Bij de behandeling van psoriasis kunnen dermatologen systemische medicatie voorschrijven. Hierbij kan gekozen worden voor fumaraten, retinoïden zoals acitretine of een DMARD zoals methotrexaat, ciclosporine, apremilast of biologicals. Het voorschrijven van deze medicatie is tweedelijnszorg. Schrijf deze als huisarts niet voor en herhaal deze receptuur niet. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij de voorschrijvend specialist.

Wees bij patiënten die deze medicatie gebruiken alert op:

  • bijwerkingen
  • comedicatie
  • zwangerschap en kinderwens
  • infectie
  • griepvaccinatie
  • vaccinaties

Bijwerkingen

De meest voorkomende bijwerkingen van bovengenoemde medicatie zijn:

  • maag-darmklachten
  • leukopenie
  • trombopenie
  • leverfunctiestoornissen
  • Bij langdurig gebruik lijkt er een verhoogd risico op het ontwikkelen van lymfoproliferatieve aandoeningen en andere maligniteiten, vooral na veel UV-blootstelling van de huid. De incidentie van maligniteiten lijkt vooral afhankelijk van de mate en de duur van immunosuppressie.

Comedicatie

Bij methotrexaat:
  • Methotrexaat wordt in combinatie met foliumzuur voorgeschreven om bijwerkingen te voorkomen. De voorschrijver van methotrexaat schrijft ook foliumzuur voor.
  • Schrijf geen trimethoprim-bevattende preparaten, zoals cotrimoxazol, voor aan patiënten die methotrexaat gebruiken, in verband met de sterk verhoogde kans op leukopenie.
Bij alle middelen:

Overleg bij vragen over comedicatie met de apotheker.

Zwangerschap en kinderwens

Tijdens het gebruik en vaak tot een bepaalde periode na het staken van retinoïden, fumaraten en DMARD’s wordt afgeraden om zwanger te worden. Bij deze middelen is voor het starten en na het staken gedurende kortere of langere tijd betrouwbare anticonceptie vereist. Dit geldt bij een aantal DMARD’s ook voor mannen. De termijn waarop zwangerschap weer is toegestaan na stoppen van DMARD’s verschilt per middel.

Infectie 

  • Door immunosuppressie wordt bij deze medicatie de kans op infectie verhoogd, evenals het risico dat een infectie veroorzaakt wordt door een atypische verwekker.
  • De symptomen van infecties worden tijdens het gebruik van biologicals vaak gemaskeerd. Meer specifiek kunnen TNF-alfa-blokkers latente of inactieve tuberculose reactiveren. 
  • Bij intercurrente ernstige infecties dient het gebruik van biologicals tijdelijk te worden onderbroken. De behandeling van deze infecties is niet anders dan gebruikelijk.

Griepvaccinatie

Patiënten met psoriasis die systemische medicatie voor psoriasis krijgen, komen veelal in aanmerking voor een griepvaccinatie (zie NHG/SNPG-Praktijkhandleiding Griepvaccinatie 2019).

Vaccinaties

Bij gebruik van middelen met immunosuppressieve werking kan vaccinatie met levende micro-organismen een gegeneraliseerde infectie veroorzaken. Het vaccineren met levende vaccins dient daarom niet te gebeuren tijdens de behandeling met de meeste DMARD’s. Dit geldt bijvoorbeeld voor:

  • gelekoortsvaccin
  • BMR-vaccin (bof, mazelen, rodehond)

Bij gebruik van middelen met immunosuppresieve werking kan vaccinatie met gedode verwekker of afgeleid antigeen minder effectief zijn door een verminderde immuunrespons. In sommige gevallen kan het vaccin herhaald worden, of kan een titerbepaling worden gedaan.

Operatieve ingrepen

In sommige gevallen (besmet operatiegebied, patiënt met comorbiditeit) zullen DMARDs rondom een operatie worden gestaakt. Overleg bij vragen hierover met de voorschrijvend specialist.

Details
Aandachtspunten bij systemische middelen

Deze aandachtspunten zijn deels ontleend aan de samenvatting van de belangrijkste aanbevelingen in de richtlijn Verantwoord gebruik van biologicals. 74

Referenties

  1. Spuls PI, Lecluse LL, Poulsen ML, Bos JD, Stern RS, Nijsten T. How good are clinical severity and outcome measures for psoriasis? Quantitative evaluation in a systematic review. J Invest Dermatol 2010;130:933-43.
  2. Feldman SR, Krueger GG. Psoriasis assessment tools in clinical trials. Ann Rheum Dis 2005;64 Suppl 2:ii65-ii68.
  3. De Arruda LH, De Moraes AP. The impact of psoriasis on quality of life. Br J Dermatol 2001;144 Suppl 58:33-6.
  4. Rapp SR, Feldman SR, Exum ML, Fleischer AB jr, Reboussin DM. Psoriasis causes as much disability as other major medical diseases. J Am Acad Dermatol 1999;41:401-7.
  5. Fortune DG, Richards HL, Main CJ, Griffiths CE. What patients with psoriasis believe about their condition. J Am Acad Dermatol 1998;39:196-201.
  6. Finlay AY, Coles EC. The effect of severe psoriasis on the quality of life of 369 patients. Br J Dermatol 1995;132:236-44.
  7. Callen JP, Krueger GG, Lebwohl M, McBurney EI, Mease P, Menter A, et al. AAD consensus statement on psoriasis therapies. J Am Acad Dermatol 2003;49:897-9.
  8. Faber WR, Naafs B. Imported skin diseases. Maarssen: Elsevier, 2006.
  9. Sillevis Smitt JH, Van Everdingen JJE, Starink ThM, Van der Horst HE. Dermatovenereologie voor de eerste lijn. Houten: Bohn Stafleu van Loghum, 2009.
  10. Helliwell PS, Taylor WJ. Classification and diagnostic criteria for psoriatic arthritis. Ann Rheum Dis 2005;64 Suppl 2:ii3-ii8.
  11. Shbeeb M, Uramoto KM, Gibson LE, O’Fallon WM, Gabriel SE. The epidemiology of psoriatic arthritis in Olmsted County, Minnesota, USA, 1982-1991. J Rheumatol 2000;27:1247-50.
  12. Menter A, Korman NJ, Elmets CA, Feldman SR, Gelfand JM, Gordon KB, et al. Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis: section 6. Guidelines of care for the treatment of psoriasis and psoriatic arthritis: case-based presentations and evidence-based conclusions. J Am Acad Dermatol 2011;65:137-74.
  13. Gladman DD, Antoni C, Mease P, Clegg DO, Nash P. Psoriatic arthritis: epidemiology, clinical features, course, and outcome. Ann Rheum Dis 2005;64 Suppl 2:ii14-ii17.
  14. Landelijk Informatienetwerk Huisartsenzorg (LINH). Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Gezondheidszorg (NIVEL). Ga naar bron: Landelijk Informatienetwerk Huisartsenzorg (LINH). Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Gezondheidszorg (NIVEL).
  15. NIVEL. Landelijk Informatienetwerk Huisartsenzorg (LINH) (2021) Ga naar bron: NIVEL. Landelijk Informatienetwerk Huisartsenzorg (LINH) (2021)
  16. Smith AE, Kassab JY, Rowland Payne CM, Beer WE. Bimodality in age of onset of psoriasis, in both patients and their relatives. Dermatology 1993;186:181-6.
  17. Bos JD, De Rie MA. Immunologie in de medische praktijk. VII. Psoriasis. Ned Tijdschr Geneeskd 1997;141:2334-8.
  18. Di Cesare A, Di Meglio P, Nestle FO. The IL-23/Th17 axis in the immunopathogenesis of psoriasis. J Invest Dermatol 2009;129:1339-50.
  19. Farber EM, Nall ML, Watson W. Natural history of psoriasis in 61 twin pairs. Arch Dermatol 1974b;109:207-11.
  20. Elder JT, Henseler T, Christophers E, Voorhees JJ, Nair RP. Of genes and antigens: the inheritance of psoriasis. J Invest Dermatol 1994;103:150S-3S.
  21. Van de Kerkhof PCM. Psoriasis. Dermatologie en venereologie. Maarssen: Elsevier Gezondheidszorg, 2000.
  22. Farber EM, Nall ML. The natural history of psoriasis in 5,600 patients. Dermatologica 1974a;148:1-18.
  23. Skudlik C, John SM. Psoriasis and work. In: Rustemeyer T, Elsner P, John S-M, Maibach HI, redactie. Kanerva’s Occupational Dermatology. Berlin/Heidelberg: Springer-Verlag, 2012.
  24. Ros AM, Wennersten G. Photosensitive psoriasis. In: Roenigk HH jr, Maibach HI, redactie. Psoriasis. New York: Marcel Dekker, 1998.
  25. Tsankov N, Angelova I, Kazandjieva J. Drug-induced psoriasis. Recognition and management. Am J Clin Dermatol 2000;1:159-65.
  26. Basavaraj KH, Ashok NM, Rashmi R, Praveen TK. The role of drugs in the induction and/or exacerbation of psoriasis. Int J Dermatol 2010;49:1351-61.
  27. Gebu. Angiotensine II-(type AT-1)-receptorantagonisten en psoriasis. Gebu 2007;41:43-4.
  28. Lareb Nederlands Bijwerkingen Centrum. Skin reactions associated with the use of oral terbinafine (2004). Ga naar bron: Lareb Nederlands Bijwerkingen Centrum. Skin reactions associated with the use of oral terbinafine (2004).
  29. Baker H, Ryan TJ. Generalized pustular psoriasis. A clinical and epidemiological study of 104 cases. Br J Dermatol 1968;80:771-93.
  30. Owen CM, Chalmers RJ, O’Sullivan T, Griffiths CE. Antistreptococcal interventions for guttate and chronic plaque psoriasis (review). Cochrane Database Syst Rev 2009;CD001976.
  31. Gaston L, Lassonde M, Bernier-Buzzanga J, Hodgins S, Crombez JC. Psoriasis and stress: a prospective study. J Am Acad Dermatol 1987;17:82-6.
  32. Verhoeven EW, Kraaimaat FW, De Jong EM, Schalkwijk J, Van de Kerkhof PC, Evers AW. Individual differences in the effect of daily stressors on psoriasis: a prospective study. Br J Dermatol 2009;161:295-9.
  33. Heller MM, Lee ES, Koo JY. Stress as an influencing factor in psoriasis. Skin Therapy Lett 2011;16:1-4.
  34. Zhu KJ, Zhu CY, Fan YM. Alcohol consumption and psoriatic risk: a meta-analysis of case-control studies. J Dermatol 2012;39:770-3.
  35. Zhu KJ, He SM, Sun LD, Hu D, Cheng H, Zhang Z, et al. Smoking and psoriasis: A meta-analysis of case-control studies. J Dermatol Sci 2011;63:126-8.
  36. Spuls PI, Witkamp L, Bossuyt PM, Bos JD. The course of chronic plaque-type psoriasis in placebo groups of randomized controlled studies. Arch Dermatol 2004;140:338-44.
  37. Benedetti F. Placebo effects, understanding the mechanisms in health and disease. Oxford: Oxford University Press, 2009.
  38. Dunna SF, Finlay AY. Psoriasis: improvement during and worsening after pregnancy. Br J Dermatol 1989;120:584.
  39. Boyd AS, Morris LF, Phillips CM, Menter MA. Psoriasis and pregnancy: hormone and immune system interaction. Int J Dermatol 1996;35:169-72.
  40. Chi CC, Mayon-White RT, Wojnarowska FT. Safety of topical corticosteroids in pregnancy: a population-based cohort study. J Invest Dermatol 2011;131:884-91.
  41. Hviid A, Molgaard-Nielsen D. Corticosteroid use during pregnancy and risk of orofacial clefts. CMAJ 2011;183:796-804.
  42. NVDV. Richtlijn Psoriasis (2011). Ga naar bron: NVDV. Richtlijn Psoriasis (2011).
  43. Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie. Informatorium Medicamentorum 2013. Den Haag: KNMP, 2013.
  44. Patel RV, Shelling ML, Prodanovich S, Federman DG, Kirsner RS. Psoriasis and vascular disease-risk factors and outcomes: a systematic review of the literature. J Gen Intern Med 2011;26:1036-49.
  45. Prey S, Paul C, Bronsard V, Puzenat E, Gourraud PA, Aractingi S, et al. Cardiovascular risk factors in patients with plaque psoriasis: a systematic review of epidemiological studies. J Eur Acad Dermatol Venereol 2010;24 Suppl 2:23-30.
  46. Wakkee M, De Jong EM. Is psoriasis een afhankelijke cardiovasculaire risicofactor? Ned Tijdschr Geneeskd 2013;157:A5417.
  47. Al-Suwaidan SN, Feldman SR. Clearance is not a realistic expectation of psoriasis treatment. J Am Acad Dermatol 2000;42:796-802.
  48. Clark CM, Mckay RA, Fortune DG, Griffiths CE. Use of alternative treatments by patients with psoriasis. Br J Gen Pract 1998;48:1873-4.
  49. Smith N, Weymann A, Tausk FA, Gelfand JM. Complementary and alternative medicine for psoriasis: a qualitative review of the clinical trial literature. J Am Acad Dermatol 2009;61:841-56.
  50. Baran R. The burden of nail psoriasis: an introduction. Dermatology 2010;221 Suppl 1:1-5.
  51. De Vries AC, Bogaards NA, Hooft L, Velema M, Pasch M, Lebwohl M, et al. Interventions for nail psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2013;1:CD007633.
  52. Jiaravuthisan MM, Sasseville D, Vender RB, Murphy F, Muhn CY. Psoriasis of the nail: anatomy, pathology, clinical presentation, and a review of the literature on therapy. J Am Acad Dermatol 2007;57:1-27.
  53. Mason AR, Mason J, Cork M, Dooley G, Hancock H. Topical treatments for chronic plaque psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2013;3:CD005028.
  54. Roelofzen JH, Aben KK, Oldenhof UT, Coenraads PJ, Alkemade HA, Van de Kerkhof PC, et al. No increased risk of cancer after coal tar treatment in patients with psoriasis or eczema. J Invest Dermatol 2010;130:953-61.
  55. Samarasekera EJ, Sawyer L, Wonderling D, Tucker R, Smith CH. Topical therapies for the treatment of plaque psoriasis: systematic review and network meta-analyses. Br J Dermatol 2013;168:954-67.
  56. Commissie Farmaceutische Hulp. Farmacotherapeutisch Kompas (2013). Ga naar bron: Commissie Farmaceutische Hulp. Farmacotherapeutisch Kompas (2013).
  57. Ortonne JP, Van de Kerkhof PC, Prinz JC, Bieber T, Lahfa M, Rubins A, et al. 0.3% Tacrolimus gel and 0.5% Tacrolimus cream show efficacy in mild to moderate plaque psoriasis: Results of a randomized, open-label, observer-blinded study. Acta Derm Venereol 2006;86:29-33.
  58. Gribetz C, Ling M, Lebwohl M, Pariser D, Draelos Z, Gottlieb AB, et al. Pimecrolimus cream 1% in the treatment of intertriginous psoriasis: a double-blind, randomized study. J Am Acad Dermatol 2004;51:731-8.
  59. Kleyn CE, Woodcock D, Sharpe GR. The efficacy of 0.1% tacrolimus ointment compared with clobetasonebutyrate 0.05% ointment in patients wiht facial flexural or genital psoriasis. Br J Dermatol 2005;153:33.
  60. Liao YH, Chiu HC, Tseng YS, Tsai TF. Comparison of cutaneous tolerance and efficacy of calcitriol 3 microg g(-1) ointment and tacrolimus 0.3 mg g(-1) ointment in chronic plaque psoriasis involving facial or genitofemoral areas: a double-blind, randomized controlled trial. Br J Dermatol 2007;157:1005-12.
  61. Campbell SM, Warburton B, Amos CE, Roland MO. Who cares for people with psoriasis? A qualitative study of the impact of psoriasis on patients’ lives. Eur J Gen Pract 1996;2:101-3.
  62. Tijssen M. Lokale behandeling psoriasis vulgaris. Gebu 2011a;45:73-80.
  63. Seite S, Khemis A, Rougier A, Ortonne JP. Emollient for maintenance therapy after topical corticotherapy in mild psoriasis. Exp Dermatol 2009;18:1076-8.
  64. Watsky KL, Freije L, Leneveu MC, Wenck HA, Leffell DJ. Water-in-oil emollients as steroid-sparing adjunctive therapy in the treatment of psoriasis. Cutis 1992;50:383-6.
  65. Comaish JS, Greener JS. The inhibiting effect of soft paraffin on the Kobner response in psoriasis. Br J Dermatol 1976;94:195-200.
  66. Fluhr JW, Cavallotti C, Berardesca E. Emollients, moisturizers, and keratolytic agents in psoriasis. Clin Dermatol 2008;26:380-6.
  67. Gelmetti C. Therapeutic moisturizers as adjuvant therapy for psoriasis patients. Am J Clin Dermatol 2009;10 Suppl 1:7-12.
  68. Jacobi A, Mayer A, Augustin M. Keratolytics and emollients and their role in the therapy of psoriasis: a systematic review. Dermatol Ther (Heidelb) 2015;5:1-18.
  69. NICE. Guideline (2017) Ga naar bron: NICE. Guideline (2017)
  70. Elmets CA, Korman NJ, Prater EF, Wong EB, Rupani RN, Kivelevitch D, et al. Joint AAD-NPF Guidelines of care for the management and treatment of psoriasis with topical therapy and alternative medicine modalities for psoriasis severity measures. J Am Acad Dermatol 2021;84:432-70.
  71. Mason AR, Mason J, Cork M, Dooley G, Hancock H. Topical treatments for chronic plaque psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2013;3:CD005028
  72. Schlager JG, Rosumeck S, Werner RN, Jacobs A, Schmitt J, Schlager C, et al. Topical treatments for scalp psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2016;2:CD009687
  73. Tijssen M. Systemische behandeling van psoriasis vulgaris. Gebu 2011b;45:121-32.
  74. Bijlsma JWJ, Hagemeijer JW, Jansen TLThA, Van de Laar MAFJ, Landewé RBM, Nurmohamed MT. Multidisciplinaire richtlijn ‘Verantwoord gebruik van biologicals’. Ned Tijdschr Geneeskd 2011;155:A3114.